هان! راز دل خستهٔ ما فاش مکن از عراقی رباعی 121
1. هان! راز دل خستهٔ ما فاش مکن
با یار عزیز خویش پرخاش مکن
خورشید رخا، ز بنده تحویل مکن از عراقی رباعی 122
1. خورشید رخا، ز بنده تحویل مکن
این وصل مرا به هجر تبدیل مکن
ای نفس خسیس، رو تباهی می‌کن از عراقی رباعی 123
1. ای نفس خسیس، رو تباهی می‌کن
تا جان خسته است روسیاهی می‌کن
آخر بدمد صبح امید از شب من از عراقی رباعی 124
1. آخر بدمد صبح امید از شب من
آخر نه به جایی برسد یارب من؟
ای یاد تو آفت سکون دل من از عراقی رباعی 125
1. ای یاد تو آفت سکون دل من
هجر و غم تو ریخته خون دل من
ای دل، پس زنجیر تو دیوانه نشین از عراقی رباعی 126
1. ای دل، پس زنجیر تو دیوانه نشین
در دامن درد خویش مردانه نشین
گر زانکه بود دل مجاهد با تو از عراقی رباعی 127
1. گر زانکه بود دل مجاهد با تو
همرنگ شود فاسق و زاهد با تو
ای مایهٔ اصل شادمانی غم تو از عراقی رباعی 128
1. ای مایهٔ اصل شادمانی غم تو
خوشتر ز حیات جاودانی غم تو
ای زندگی تو و توانم همه تو از عراقی رباعی 129
1. ای زندگی تو و توانم همه تو
جانی و دلی، ای دل و جانم همه تو
آن کیست که بی‌جرم و گنه زیست؟ از عراقی رباعی 130
1. آن کیست که بی‌جرم و گنه زیست؟ بگو
بی‌جرم و گناه در جهان کیست؟ بگو
در عشق تو بی‌تو چون توان زیست؟ از عراقی رباعی 131
1. در عشق تو بی‌تو چون توان زیست؟ بگو
و آرام دلم جز تو دگر کیست؟ بگو
دارم دلکی به تیغ هجران خسته از عراقی رباعی 132
1. دارم دلکی به تیغ هجران خسته
از یار جدا و با غمش پیوسته