چندن که خم باده‌پرست است بده از عراقی رباعی 133
1. چندن که خم باده‌پرست است بده
چندان که در توبه نبسته است بده
دل در طلب دنیی دون هیچ منه از عراقی رباعی 134
1. دل در طلب دنیی دون هیچ منه
بر دل غم او کم و فزون هیچ منه
آنم که توام ز خاک برداشته‌ای از عراقی رباعی 135
1. آنم که توام ز خاک برداشته‌ای
نقشم به مراد خویش بنگاشته‌ای
ای لطف تو دستگیر هر بی‌سر و پای از عراقی رباعی 136
1. ای لطف تو دستگیر هر بی‌سر و پای
احسان تو پایمرد هر شاه و گدای
پیری بدر آمد ز خرابات فنای از عراقی رباعی 137
1. پیری بدر آمد ز خرابات فنای
در گوش دلم گفت که: ای شیفته رای
عشقی نبود چو عشق لولی و گدای از عراقی رباعی 138
1. عشقی نبود چو عشق لولی و گدای
افگنده کلاه از سر و نعلین از پای
عیشی نبود چو عیش لولی و گدای از عراقی رباعی 139
1. عیشی نبود چو عیش لولی و گدای
او را نه خرد، نه ننگ و نه خانه، نه جای
نی بر سر کوی تو دلم یافته جای از عراقی رباعی 140
1. نی بر سر کوی تو دلم یافته جای
نی در حرم وصل نهاده جان پای
ای کاش! به سوی وصل راهی بودی از عراقی رباعی 141
1. ای کاش! به سوی وصل راهی بودی
یا در دلم از صبر سپاهی بودی
با یار به بوستان شدم رهگذری از عراقی رباعی 142
1. با یار به بوستان شدم رهگذری
کردم نظری سوی گل از بی‌صبری
نی کرده شبی بر سر کویت گذری از عراقی رباعی 143
1. نی کرده شبی بر سر کویت گذری
نی بوی خوشت به من رسیده سحری
بردی دلم، ای ماهرخ بازاری از عراقی رباعی 144
1. بردی دلم، ای ماهرخ بازاری
زان در پی تو ناله کنم، یا زاری