خیابان چهارم در شاهدنامه (چهار خیابان باغ فردوس) الهامی کرمانشاهی

1 چو نامه به دست سپهبد رسید ز غیرت، روان درتنش بردمید

2 بزد کوس و برشد به زین بی شکیب ندانست در ره فراز از نشیب

3 سوی کوفه آمد دمان با سپاه وز آن سوی مختار ناورد خواه

4 همه یاوران را برخویش خواند سخن ها زکردار دشمن براند

1 سنان ها همی گشت رخشان چو برق همی خرد، بد پرتو افکن به فرق

2 ستوران زغریدن سهمناک دل شیر کردندی از بیم چاک

3 برید اجل تیغ خونخوارشان براهیم مالک سپهدارشان

4 دلیری به رزم آستین بر زده دوصد ره به یک دشت لشگر زده

1 بفرمود تات در برون سرای نمودند رخشان درفشی به پای

2 نوشتند نام خدا و رسول (ص) بدان رایت و نام شوی بتول (ع)

3 منادی نداد داد در شهر و کوی که در پای هر رهگذر سو به سوی

4 شود مرد کند آوری پاسبان مبادا شود فتنه بر پا شبان

1 که بربسته بودش به بندی گران که پردخته بودند آهنگران

2 بدش نام عبداله بن اسد که نفرین رسادش به روح و جسد

3 بدو گفت مختار کای بد نژاد که چون تو پلیدی ز مادر نزاد

4 چرا رفته بودی به کرب و بلا به پیکار دارای اهل ولا

1 یکی پیش ایوان کیوان غلام اسیر بیاورد نافع به نام

2 که این بد منش بدنگهبان رود چو درکربلا شه نبرد آزمود

3 نهشت این بد اندیش ناپاکزاد که عباس سالار حیدر نژاد

4 برد آب زی پرده گی های شاه بپیماید از روی زی برده راه

1 سریر مهی جای مختار گشت به درگاه بسته صف بارگشت

2 فروزنده ی دین یل خوب کیش بفرمود با نامداران خویش

3 که از کشتن این فرو مایگان که خونشان نیارزد همی رایگان

4 اگر چند شادم، دلم شاد نیست روانم زبند غم آزاد نیست

1 چهارم عبید ابن اسود به نام که بد خوی بود و زنسل حرام

2 هم اینسان به رزم خداوند دین بدند اندر آن پهنه ی سهمگین

3 به دژخیم فرمود فرمانروای کز این ناکسان هم بپرداز جای

4 فرومایه در خورد گفت و شنود نپایید و سرشان ببرید زود

1 همانگه یکی از غلامان پیر بیامد ببوسید پیش سریر

2 یکی زشت مردش گرفتار بند بداندیش و نستوده ناهوشمند

3 که او منقذ مره اش نام برد دلش تیره از بدگهر مام بود

4 چه گویم نگویم که را کشته بود که را؟ تن به خون اندر آغشته بود

1 بگفت ای زدین بی خبر روی زشت تو را نیز کشتن بود سرنوشت

2 بفرمود تا بر زدندش به دار نگون سرشده با کمند استوار

3 به زه کرد سالار کشور کمان یکی تیر بگشاد بر بد گمان

4 که بنشست بر چشم و جست از قفاش چنین دید بیدین سزای جفاش

1 تو دست از تن میر اسلامیان فکندی برای شه شامیان

2 جوان علی (ع) را فکندی زپای ببراد دست تو ای تیره رای

3 نترسیدی از صولت حیدریش وزان سطوت و فره ی صفدریش

4 پلید تبهکار گفت: ای امیر سخن راست گویم زمن در پذیر