خیابان دوم در شاهدنامه (چهار خیابان باغ فردوس) الهامی کرمانشاهی

1 عمر چو بدیدش فتاده به خاک ز تیغ وز خنجر تنش چاک چاک

2 بگفتا که از نازنین پیکرش بریدند آن پهلوانی سرش

3 فکندند درلشکر شهریار بر شیرزن مادر داغدار

4 پسر کشته زن چون سر پور دید ز شادی رخانش چو گل بشکفید

1 شد آن پرده گی چون سوی پرده باز زن آمد ببالین شوهر فراز

2 تن چاک چاکش به بر بر کشید به زاری فغان از جگر برکشید

3 همی خون ز گلگون تنش برگرفت بمالید برموی روی این شگفت

4 همی گفت کای مهربان شوی من که خون تو شد غازه ی روی من

1 وهب کشته شد چون به میدان کین ز یاران شاهنشه راستین

2 گه عمر بن خالد آمد فراز که در یاری شه شود رزمساز

3 مرآن پر هنر نامدار سترگ ز صیداویان بود مردی بزرگ

4 سواری تنومند و شمشیر زن قوی پنجه و پر دل و صف شکن

1 فراز آمد این گه ز گفتار من که از مسلم ثانی آرم سخن

2 چه مسلم اسد گوهری پاکخوی که بد عو سجه باب آن نامجوی

3 ز شیر خدا مردی اندوخته به دل شمع دانش بیافروخته

4 به رزم عجم با دلیران دین بسی کرده یاری به میدان کین

1 یکی کودک ازمسلم پاکخوی به درگه درون بود خورشید روی

2 ده ودو بد اززندگی سال او بدی چون جوانان پر وبال او

3 به خون پدر تیغ بران گرفت ره جنگ چو شیر غران گرفت

4 چو از دور دارای دینش بدید به کردار آن خوب رو بنگرید

1 به بست ازپی جنگ با کوفیان هلال ابن نافع- کمر بر میان

2 هلالی به سیمای بدر تمام نزاده چو او پوری از هیچ مام

3 هلالی نه خورشید رخشنده ای به آوردگه شیر درنده ای

4 به مردانگی آن یل پاکرای بدی دست پرورد شیر خدای

1 پس آنگه یکی مازنی مرد راد که یحیی بدی نام آن پاکزاد

2 بدی نام فرخنده بابش سلیم کزو تازیان را به دل بود بیم

3 به میدان شد و جنگ راسازکرد بسی ریخت خون در زمین نبرد

4 بر او چیره گشتند انجام کرد به پایان شد آن مرد را روزگار

1 چو شمر این چنین دیدکان صفدران ندارند باک از سپاه گران

2 به کوفی سپه گفت کاین رای نیست شمارا به پیکارشان پای نیست

3 چنین گر یکایک نبرد آورند سرما همه زیر گرد آورند

4 همه همعنان بر به یاران شاه بتازید در پهنه ی رزمگاه

1 زهیرابن قین آن سوار نبرد بیامد برشاه رخ پر زگرد

2 رکاب سمندش ببوسید و گفت که ای آشکارا بتو هر نهفت

3 چه باشیم و چندان درنگ آوریم همان به که کوشیم و جنگ آوریم

4 دمی با سپه ترکتازی کنیم سپس جاودان سرفرازی کنیم

1 چو آن خیره گی بر به یاران شاه پدید آمد از آن بد اختر سپاه

2 یکی نامور بد قمامه به نام در آن دم بیامد به نزد امام

3 بگفتا که ای شاه روشن روان نماز آور درگهت انس و جان

4 رسیده است هنگام پیشین فراز بیاید به پا داشت حق را نماز