خیابان اول در شاهدنامه (چهار خیابان باغ فردوس) الهامی کرمانشاهی

1 کنون راز بشنو ز شاه امم که چون کرد قصد عراق از حرم

2 گذشته بد از ماه شعبان سه روز که شد روی شه مرز بطحا فروز

3 درآن جایگه بود ماهی چهار همی بد پرستشگر کردگار

4 ازآن پس که ذیحجه آمد فراز شه دین زبطحا سفر کرد ساز

1 همان شب که اندر سحرگاه آن بسیج سفر کرد شاه جهان

2 شتابان بیامد به نزدیک شاه محمد برادرش با اشک و آه

3 بدو گفت کای برخلایق امام شناسی تو خود کوفیان راتمام

4 تو دیدی چه کردند با مرتضی (ع) چسان کینه جستند با مجتبی

1 سحر چون بدین بختی گرم ساز درخشنده خورشد عماری طراز

2 به فرمان شاهنشه رهنمون نهادند هودج به پشت هیون

3 چو از ساربانان حدی گشت راست محمد سراسیمه ازجای خاست

4 بزد دست و جامه به تن بر درید خروشان به نزد برادر دوید

1 وزان پس نهاد ابن عباس گام به درگاه فرزند خیر الانام

2 بسی لابه درترک رفتن نمود ولیکن برشه نبخشید سود

3 چو او رفت زی قدوه ی اهل خیر روان گشت عبدالله ابن زبیر

4 به نزدیک آن شه بسی لابه کرد که شاها مشو از حرم ره نورد

1 زعبدالله بن سنان این خبر بدین سان نوشتند اهل سیر

2 که او گفت روزی که شاه حجاز سفر رازبطحا زمین کرد ساز

3 شدم تا ببینم جمالش همی همان دستگاه و جلالش همی

4 چو رفتم بدانجا که بودش سرای بدیدم یکی درگه عرش سای

1 بیامد یکی کاروان گشن درآن سرزمین از دیار یمن

2 یکی کاروان بود آراسته همه بارشان هدیه و خواسته

3 فرستاده بد هدیه هارا تمام امیر یمن بهر دارای شام

4 یکی آمد و نزد دارای راز همه راز آن کاروان گفت باز

1 یکی نامه بنوشت بس دلپذیر برشه به مشک و گلاب و عبیر

2 بدان نامه بر لابه بسیارکرد کزین ره که رفتی شها بازگرد

3 دو فرزند بودش چو ماه تمام یکی را محمد یکی عون –نام

4 مرآن نامه را با دو پور جوان سوی شاه دین کرد زان پس روان

1 ازو نامه عبدالله نامدار چو بگرفت بر باره گی شد سوار

2 به همراه یحیی بپیمود راه همی تا رسیدند نزدیک شاه

3 چو بردند بر داور دین نماز بدادنش آن نامه ی سر- فراز

4 شهنشه چو آن نامه را باز خواند ابا آن دو پاسخ بدین گونه راند:

1 ازآن جایگه نیز بسپرد راه به امر جهان آفرین با سپاه

2 چو آن شهریار فراز و نشیب بیامد به نزدیک آب عذیب

3 بفرمود قیلوله درنزد رود چو بیدار شدناله ازدل گشود

4 علی اکبر آن سوگواری چو دید شتابان برباب فرخ چمید

1 شنیدم که در ثلعبیه ز راه تنی دو رسیدند نزدیک شاه

2 یکی نوجوانی چو سرو بلند دگر مادر پیر آن ارجمند

3 بگفتند شاها بسی سال هست که هستیم ماهر دو عیسی پرست

4 چو دیدیم این فر و جاه تو را همان حشمت و دستگاه تو را