اذا غدا ملک فی اللهو مشتغلا از فریومدی دیوان اشعار 37
1. اذا غدا ملک فی اللهو مشتغلا
فاحکم علی ملکه بالویل و الخرب
هر پادشه که روی بلهو و طرب نهاد از فریومدی دیوان اشعار 38
1. هر پادشه که روی بلهو و طرب نهاد
میدان که هست مرتبتش را گه سقوط
رایت العلم یرفع فی السمو از فریومدی دیوان اشعار 39
1. رایت العلم یرفع فی السمو
ولم ار کالتواضع فی العلو
علم را دیدم و تواضع را از فریومدی دیوان اشعار 40
1. علم را دیدم و تواضع را
کان بزرگی و این بلندی داد
اذا المرء لم یعرف مصالح نفسه از فریومدی دیوان اشعار 41
1. اذا المرء لم یعرف مصالح نفسه
و لاهوما قال الاحباء یسمع
مردی که صلاح خود نداند در کار از فریومدی دیوان اشعار 42
1. مردی که صلاح خود نداند در کار
وانهم ننیوشد که بدو گوید یار
یارب ان لم یکن فی وصله طمع از فریومدی دیوان اشعار 43
1. یارب ان لم یکن فی وصله طمع
ولیس لی فرج من طول هجرته
کردگار اگر طمع نتوان بوصلش داشتن از فریومدی دیوان اشعار 44
1. کردگار اگر طمع نتوان بوصلش داشتن
وز فراق دیر باز او نباشم رستگار
تحنیت ان یحیی ولم تر حاسدا از فریومدی دیوان اشعار 45
1. تحنیت ان یحیی ولم تر حاسدا
علیک لذیذ الطیبات تنغص
از حسد نا اهلم ار گوید بدی از فریومدی دیوان اشعار 46
1. از حسد نا اهلم ار گوید بدی
زان بود کز من بدل دردیستش
لا تصحبن لئام الناس ان لهم از فریومدی دیوان اشعار 47
1. لا تصحبن لئام الناس ان لهم
عدوی و ان کنت غرمنا حبیب
پرهیز کن ز صحبت اصحاب لوم از آنک از فریومدی دیوان اشعار 48
1. پرهیز کن ز صحبت اصحاب لوم از آنک
گردند از لئام کریمان اثر پذیر