فلا تفرح و لا تحزن بحال از فریومدی دیوان اشعار 49
1. فلا تفرح و لا تحزن بحال
بان الحال لیس له بقاء
بحذر از بلا مجوی خلاص از فریومدی دیوان اشعار 50
1. بحذر از بلا مجوی خلاص
که حذر در بر قدر هدرست
اذا أمکنت فرصه فی العدو از فریومدی دیوان اشعار 51
1. اذا أمکنت فرصه فی العدو
فلا تبدء شغلک الا بها
ترا ایزد چو بر دشمن ظفر داد از فریومدی دیوان اشعار 52
1. ترا ایزد چو بر دشمن ظفر داد
بکام دوستانش سر جدا کن
قیل لی أنت أفضل الناس طرا از فریومدی دیوان اشعار 53
1. قیل لی أنت أفضل الناس طرا
فی المعانی و فی الکلام البدیه
مرا چه گفت یکی گفت در زمانه توئی از فریومدی دیوان اشعار 54
1. مرا چه گفت یکی گفت در زمانه توئی
بدیهه گوی کلام از معانی و صورش
اعز الناس نفسا من تراه از فریومدی دیوان اشعار 55
1. اعز الناس نفسا من تراه
بعز النفس عن ذل السؤال
آنکس بود عزیزتر اندر جهان که او از فریومدی دیوان اشعار 56
1. آنکس بود عزیزتر اندر جهان که او
نفس عزیز را ندهد خواری سؤال
اذا ظالم لیستحسن الظلم مذهبه از فریومدی دیوان اشعار 57
1. اذا ظالم لیستحسن الظلم مذهبه
و لج غلوا فی وخیم اکتسابه
هر حاکمی که مذهب ظلم آیدش پسند از فریومدی دیوان اشعار 58
1. هر حاکمی که مذهب ظلم آیدش پسند
و آنرا بجد گرفت و بر آن اکتساب اوست
المت فحیت ثم قامت فودعت از فریومدی دیوان اشعار 59
1. المت فحیت ثم قامت فودعت
فلما تولت کادت النفس ترهق
فرود آمد درودم داد و برخاست از فریومدی دیوان اشعار 60
1. فرود آمد درودم داد و برخاست
وداعم کرد و چون شد جان شدن خواست