اشعار عربی در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 فدت نفسی و ما تهواه مالی همام العصر ذالهمم العوالی

2 جهان فضل شمس الدین که دولت مباد از مجلس عالیت خالی

3 اذا مامشت الاقلام یموما امام الا رئا بالعوالی

4 عروس فضل را الفاظ عذبش بزیورهای معنی کرده حالی

1 یارب ان لم یکن فی وصله طمع ولیس لی فرج من طول هجرته

2 فاشف السقام الذی فی مقلته و استر صباحه خدیه بلحیته

1 نزد کریم راز ودیعت اگر نهی نزد کرام خلق بود راز سر بمهر

2 در خانه ایست بسته دروگم شده کلید رازیکه نزد من بود آنخانه در بمهر

1 اذا هبت ریاحک فاغتنمها فان لکل عاصفه سکون

2 فلا تغفل عن الاحسان فیها فلا تدری السکون متی یکون

1 ثلاث هن فی البطیخ فضل و فی الانسان منقصه و ذله

2 خشونه جلده و الثقل فیه و صفره لونه من غیر عله

1 حاکم ما ز فرط بد نفسی عنده الضر و انفع الضرب

2 کافری بولهب فعال کزو من یکن مسلما ففی تعب

3 با خرد زو شکایتی کردم قلت قد ضرنی بلا سبب

4 بولهب سیرتی زبر دستست قال تبت یدا ابی لهب

1 یقولون فی البستان للعین لذه و فی الخمر و الماء الذی غیر آسن

2 اذا شئت أن تلقی المحاسن کلها ففی و جه من تهوی جمیع المحاسن

1 لعمرک ما کل الرجاء لصادق و لا کل من یخشی الأمر لواقع

2 اذا کان بین المرء و الشر لیله فما علمه فی الصبح فالله صانع

1 اذا المرء لم یعرف مصالح نفسه و لاهوما قال الاحباء یسمع

2 و لا ترج منه الخیر و اترک انه بایدی صروف الحادثات سیصنع

1 پرهیز کن ز صحبت اصحاب لوم از آنک گردند از لئام کریمان اثر پذیر

2 همصحبت کریم شو ار بایدت کرم زیرا که طبع میشود از طبع خوی گیر

3 گیرد صبا ز هر چه بر او بگذرد نصیب از جیفه گند گیرد و بوی خوش از عبیر