و ذی سفه از ابن یمین فریومدی دیوان اشعار 13
1. و ذی سفه یواجهنی بجهل
فاکره أن أکون له مجیبا
...
1. و ذی سفه یواجهنی بجهل
فاکره أن أکون له مجیبا
...
1. با من سفیه کرد سفاهت ز جهل خویش
مکروهم آمد آنکه مر او را شوم مجیب
...
1. اذا هبت ریاحک فاغتنمها
فان لکل عاصفه سکون
...
1. چون جست باد دولت تو مغتنم شمار
زیرا که هست عاصفه را بیگمان سکون
...
1. اذا جادت الدنیا علیک فجد بها
علی الناس طرا أنها ینقلب
...
1. چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز
ببخشش که گردان بود روزگار
...
1. ولم أدخل الحمام من أجل زینه
فکیف و نار الشوق بین جوارحی
...
1. مرا گریه چشم کافی چو نیست
در اندوه لعل مرصع به یشم
...
1. تقوس بعد بعد الدهر ظهری
و داستنی اللیالی ای دوس
...
1. کمان آسا شد این قد چو تیرم
ز بس کز صدمت دهرم رسد کوب
...
1. احل العراقی النبید و شربه
و قال الحرامان المدامه و السکر
...
1. حلال داشت عراقی نبید و شربش را
ولیک کفت حرامست باده و مستی
...