و ذی سفه یواجهنی بجهل از فریومدی دیوان اشعار 13
1. و ذی سفه یواجهنی بجهل
فاکره أن أکون له مجیبا
با من سفیه کرد سفاهت ز جهل خویش از فریومدی دیوان اشعار 14
1. با من سفیه کرد سفاهت ز جهل خویش
مکروهم آمد آنکه مر او را شوم مجیب
اذا هبت ریاحک فاغتنمها از فریومدی دیوان اشعار 15
1. اذا هبت ریاحک فاغتنمها
فان لکل عاصفه سکون
چون جست باد دولت تو مغتنم شمار از فریومدی دیوان اشعار 16
1. چون جست باد دولت تو مغتنم شمار
زیرا که هست عاصفه را بیگمان سکون
اذا جادت الدنیا علیک فجد بها از فریومدی دیوان اشعار 17
1. اذا جادت الدنیا علیک فجد بها
علی الناس طرا أنها ینقلب
چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز از فریومدی دیوان اشعار 18
1. چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز
ببخشش که گردان بود روزگار
ولم أدخل الحمام من أجل زینه از فریومدی دیوان اشعار 19
1. ولم أدخل الحمام من أجل زینه
فکیف و نار الشوق بین جوارحی
مرا گریه چشم کافی چو نیست از فریومدی دیوان اشعار 20
1. مرا گریه چشم کافی چو نیست
در اندوه لعل مرصع به یشم
تقوس بعد بعد الدهر ظهری از فریومدی دیوان اشعار 21
1. تقوس بعد بعد الدهر ظهری
و داستنی اللیالی ای دوس
کمان آسا شد این قد چو تیرم از فریومدی دیوان اشعار 22
1. کمان آسا شد این قد چو تیرم
ز بس کز صدمت دهرم رسد کوب
احل العراقی النبید و شربه از فریومدی دیوان اشعار 23
1. احل العراقی النبید و شربه
و قال الحرامان المدامه و السکر
حلال داشت عراقی نبید و شربش را از فریومدی دیوان اشعار 24
1. حلال داشت عراقی نبید و شربش را
ولیک کفت حرامست باده و مستی