رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست زانکس که سکون ازوست جوشم هم ازوست

2 وانکس که ز دست اوست خاموشی من چون نیک نگه کنی خروشم هم ازوست

1 ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست بیرون مبر از خویش پی اندر پی دوست

2 او جز من و من جز او نه ورحق طلبی من من نیم انکس که منم اوست که اوست

1 ایدل طلب کار جهان چیزی نیست خوشباش که بسیار جهان چیزی نیست

2 هر سود و زیان کز اوست شادی و غمت در رسته بازار جهان چیزی نیست

1 آنم که فلک بنده مطواع منست دیو از حشم و پری ز اتباع منست

2 من فخر بدینعالم خاکی نکنم چون عالم قدس جمله اقطاع منست

1 ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت چندان بود آنکه خوش خوش اندر کشدت

2 زآن پس بتن ار چو کوه خارا باشی ماننده کوه تیغ بر سر کشدت

1 آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت با ما ز تحملات چیزی نگذاشت

2 خوشوقت دلم که گفتم انگار نبود بر لوح ضمیر نقش انگاشت نگاشت

1 ای لعل لبت مایه‌دهِ آب حیات بوسی بده از نصاب حُسنت به زکات

2 دامن ز من اندر مکش ای جان و جهان کز صحبت چوب بید نگریخت نبات

1 از لاله تر روی تو خوش رنگترست وز سرو سهی قد تو خوش هنگترست

2 چون لاله نگین تست میگون لب تو از حلقه جانم دهنت تنگترست

1 ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست نیکی و بدیش هیچ پا بر جا نیست

2 گر با تو کند دشمنی ایدوست مرنج کین با همه هست با تو این تنها نیست

1 آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست همچون دل من در پی شور و شر نیست

2 وصل تو بزور یا بزر دست دهد زین پس من و هجر تو چو زور و زر نیست