رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 بربود مرا پسته تو خواب از چشم وافشاند سرشک همچو عناب از چشم

2 ماننده شمعم از هوای رخ تو کز آتش دل میچکدم آب از چشم

1 هر دل که هوای آشنائی دارد همچون رخ فرخش صفائی دارد

2 سودای من از طره مشکین ویست کو ته چکنم دراز نائی دارد

1 من رفتم و یادگار جانم بر تست پیدا ز تو دورم و نهانم بر تست

2 دلشادم از انکه گر روانم زبرت هر جا که همی روم روانم بر تست

1 گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر مدحت گوی رستی بقیامت ز سقر

2 من بعد بدین عشوه که دادند مرا جز مدحت ایشان نبود کار دگر

1 ای مونس غم قصه غمخواران پرس یاری کن و احوال دل یاران پرس

2 از نرگس خود پرس نشان سر زلف احوال شب تیره ز بیماران پرس

1 ما را فلک از دوست اگر دور افکند ور همچو بنات نعشمان ز هم بپراکند

2 صد شکر که بر رغم فلک بار دگر گشتیم بهم چو عقد پروین پیوند

1 گفتم که من شیفته بیمار توام درمان دلم کن که دل افکار توام

2 خون دلم از دیده روان کرد و بطنز گفتا بنگر چگونه در کار توام

1 دل در سر زلفین بتان نتوان بست وز دست فراقشان به جان نتوان جست

2 چندین متپ ای دل که سر زلف بتان دامیست که تا ابد از ان نتوان رست

1 شطرنج هوس با صنم طنازم میبازم و با او بخوشی میسازم

2 رخ بر رخ او همی نهم بوک مگر قائم کنم و کنم که شاهد بازم

1 هر چند بر نهال دانش رفتم طاقم ز نشاط دل و با غم جفتم

2 عیبم بجز این نیست که من در هنر بسیار بالماس تفکر سفتم