برخیز سحرگه ای از ابن یمین فریومدی رباعی 121
1. برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست
با خواجه شهاب دین بگورست و درست
چون آکهیی نبینم از ابن یمین فریومدی رباعی 122
1. چون آکهیی نبینم از توحیدت
سودی نکند بکثرت و تفریدت
چون تعبیه جهانیان از ابن یمین فریومدی رباعی 123
1. چون تعبیه جهانیان بسیارست
احوال کسی شناختن دشوارست
پیوسته نشان عاشقان از ابن یمین فریومدی رباعی 124
1. پیوسته نشان عاشقان بد نامیست
کام دل این شیفتگان ناکامیست
در روضه توحید از ابن یمین فریومدی رباعی 125
1. در روضه توحید اگر بارت نیست
بر شاخ مراد خویشتن بارت نیست
گر دور فلک تابع از ابن یمین فریومدی رباعی 126
1. گر دور فلک تابع فرمان تو نیست
جز صبر درینواقعه درمان تو نیست
سردار جهان خواجه از ابن یمین فریومدی رباعی 127
1. سردار جهان خواجه که آئینش سخاست
بحریست کفش که موج آن جمله عطاست
شاها ز تو کار عالمی از ابن یمین فریومدی رباعی 128
1. شاها ز تو کار عالمی سامان یافت
وز لطف تو درد همکنان درمان یافت
دل شد ز پی وصل دلارام از ابن یمین فریومدی رباعی 129
1. دل شد ز پی وصل دلارام ز دست
جان نیز بران عزیمت از جای بجست
رنگ تو بتازگی از ابن یمین فریومدی رباعی 130
1. رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست
بویت زدم نافه تاتار بهست
شیرین پسرا عزم از ابن یمین فریومدی رباعی 131
1. شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست
و اندیشه این راه درازت ز چه خاست
نقش عیادت ار چه از ابن یمین فریومدی رباعی 132
1. نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست
لیکن بنقطه ئی ز عبادت زیادتست