در کارگه وجود از ابن یمین فریومدی رباعی 133
1. در کارگه وجود هر نقش که هست
نقاش الست بیتو آن نقش ببست
...
گفتم نخورم باده از ابن یمین فریومدی رباعی 134
1. گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست
تا باز رهم ز طعنه دشمن و دوست
...
در وحدت کاینات از ابن یمین فریومدی رباعی 135
1. در وحدت کاینات آنرا که شکیست
در بادیه شرک اسیر شرکیست
...
هر کو بسعادتی از ابن یمین فریومدی رباعی 136
1. هر کو بسعادتی رسد روزی بیست
زانپس بشقاوتش بسی باید زیست
...
گر هر چه کند بنده از ابن یمین فریومدی رباعی 137
1. گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست
گفتن که بداست کار میخواره خطاست
...
در راه یقین مرد از ابن یمین فریومدی رباعی 138
1. در راه یقین مرد درنگی هیچست
در عالم توحید دورنگی هیچست
...
مائیم و می ناب از ابن یمین فریومدی رباعی 139
1. مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت
نه بیم ز دوزخ و نه امید بهشت
...
هر کو دهنت ای بت از ابن یمین فریومدی رباعی 140
1. هر کو دهنت ای بت جانی دیدست
سر چشمه آب زندگانی دیدست
...
حاصل چه از این از ابن یمین فریومدی رباعی 141
1. حاصل چه از این که صورت خواجه نکوست
چون مغز نبیندش خرد در خور پوست
...
می از شر و شور و از ابن یمین فریومدی رباعی 142
1. می از شر و شور و عربده خالی نیست
خوشتر ز خوشیش ذوقکی حالی نیست
...
سید پسرا روی تو از ابن یمین فریومدی رباعی 143
1. سید پسرا روی تو ماه ختن است
بالات براستی چو سرو چمن است
...
دیوانه دلم که از ابن یمین فریومدی رباعی 144
1. دیوانه دلم که میل طبعش بهواست
در کوی بتان کارگهی میآراست
...