ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت از فریومدی رباعی 85
1. ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت
چندان بود آنکه خوش خوش اندر کشدت
آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت از فریومدی رباعی 86
1. آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت
با ما ز تحملات چیزی نگذاشت
ای لعل لبت مایه‌دهِ آب حیات از فریومدی رباعی 87
1. ای لعل لبت مایه‌دهِ آب حیات
بوسی بده از نصاب حُسنت به زکات
از لاله تر روی تو خوش رنگترست از فریومدی رباعی 88
1. از لاله تر روی تو خوش رنگترست
وز سرو سهی قد تو خوش هنگترست
ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست از فریومدی رباعی 89
1. ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست
نیکی و بدیش هیچ پا بر جا نیست
آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست از فریومدی رباعی 90
1. آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست
همچون دل من در پی شور و شر نیست
ایگل خجل از عارض چون نسترنت از فریومدی رباعی 91
1. ایگل خجل از عارض چون نسترنت
دل بسته آن پسته شکر شکنت
ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست از فریومدی رباعی 92
1. ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست
با من سخن تو هیچ بی جنگی نیست
ای سرمه چشم بنده خاک کویت از فریومدی رباعی 93
1. ای سرمه چشم بنده خاک کویت
دور از تو تنم گشت چو تار مویت
از بس که دلم با سر زلف تو نشست از فریومدی رباعی 94
1. از بس که دلم با سر زلف تو نشست
چون زلف تواش فتاد صد گونه شکست
رخسار تو آئینه دیرینه ماست از فریومدی رباعی 95
1. رخسار تو آئینه دیرینه ماست
ما شاهد و دیدار تو آئینه ماست
بیروی تو دل صبور گردد هیهات از فریومدی رباعی 96
1. بیروی تو دل صبور گردد هیهات
یا از غم تو نفور گردد هیهات