رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 افسوس که موسم جوانی بگذشت و ایام نشاط و شادمانی بگذشت

2 زین پس همه عالم ار مسلم شودم خاکش بر سر چو زندگانی بگذشت

1 ای کرده هوای مال نا پروایت بشنو سخنی عرضه کنم بر رایت

2 وارث پسرینه چون نداری باری بیگار مکن برای دختر گایت

1 ایدل غم این عالم فانی هیچست وین یکدوسه روزه زندگانی هیچست

2 بگذار جهانرا و مپندار کسیست کاحوال وی ار نیک بدانی هیچست

1 ای دل چو نعیم این جهانی شدنی است وین مملکت حیات فانی شدنی است

2 غمگین مشو ار هست و گر نیست از انک بر وفق قضای آسمانی شدنی است

1 ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست وندر سرت آهنگ گنهکاری چیست

2 گردون کبود سرخ چشمی نخرد با موی سفیدت این سیهکاری چیست

1 ایدل اگر آسایش جانت هوس است ور مملکت هر دو جهانت هوس است

2 بشنو سخنی ریخته در قالب حق بر کن طمع از هر چه بدانت هوس است

1 افسوس که رفت عمر و حاصل هیچ است حق داده ز دست و کار باطل هیچ است

2 گر هست جز ابر عمل نیک و بهست پس حاصل امید تو ایدل هیچ است

1 آنکس که دلم بدو تولا کردست وز طاعت غیر او تبرا کردست

2 خوش داشت مرا تا بکنون و اکنون هم اسباب سعادتم مهیا کردست

1 ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت رخ سوی در سخا کردم و رفت

2 چون بوی وفاتان نشنیدم همه را در لعنت ایزدی رها کردم و رفت

1 از حکم ازل بهیچ رو مهرب نیست در عالم جان تفاوت مذهب نیست

2 سر جمله یکی بود گراز حق نگری چون مورد جمله غیر یک مشرب نیست