ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست از فریومدی رباعی 61
1. ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست
وینعالم بی ثبات فانی هیچست
از تاب جگر دوش روانم میسوخت از فریومدی رباعی 62
1. از تاب جگر دوش روانم میسوخت
خون دل و مغز استخوانم میسوخت
امروز کسی که شهره در شیر دلیست از فریومدی رباعی 63
1. امروز کسی که شهره در شیر دلیست
در ملک علی والی و در فقر ولیست
آن سرو سهی که جاش در چشم منست از فریومدی رباعی 64
1. آن سرو سهی که جاش در چشم منست
بی لعل لبش بحر گهر چشم منست
از کوی تو با دل حزین باید رفت از فریومدی رباعی 65
1. از کوی تو با دل حزین باید رفت
با غصه و قهر همنشین باید رفت
انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست از فریومدی رباعی 66
1. انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست
در صورت اگر چه طوطی شکر خاست
آن بت که حدیث دلبری قصه اوست از فریومدی رباعی 67
1. آن بت که حدیث دلبری قصه اوست
مه در غم کاس از غم و از غصه اوست
آن زخم که بر چهره جانان منست از فریومدی رباعی 68
1. آن زخم که بر چهره جانان منست
دردیست که پیوسته بدامان منست
ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست از فریومدی رباعی 69
1. ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست
با همنفسان ذوق و ظریفیت خوشست
ان روی چو افتاب در چشم منست از فریومدی رباعی 70
1. ان روی چو افتاب در چشم منست
وانموی چو مشک ناب در چشم منست
ای سرور عهد هرکه شمشیر تو بست از فریومدی رباعی 71
1. ای سرور عهد هرکه شمشیر تو بست
شیر فلکش به زیر پالان چو خرست
از راحت روزگار جز نامی نیست از فریومدی رباعی 72
1. از راحت روزگار جز نامی نیست
بی رنج دلی یافتن کامی نیست