رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 گر میطلبی گوهر اسرار طلب واندر صدف ایندل بیدار طلب

2 از کوی تو چون راه بدر می نرود دلدار توئی و هم تو دلدار طلب

1 دی ترک پری پیکر من مست خراب با تیر و کمان کرد سوی دشت شتاب

2 تیرش ز کمان میشد و میگفت خرد خورشید زماه نو روان کرد شهاب

1 دل ز آتش هجرانت کبابست کباب جان هم ز خراج و غم خرابست خراب

2 با هر که شراب وعده وصل دهی چون در نگری جمله سرابست سراب

1 هر گه که ببینیم رخ سیراب شهاب وانغالیه گون سنبل پرتاب شهاب

2 دیو غم من بسوزد از تاب رخش شک نیست که دیو سوزد از تاب شهاب

1 ما از می نابیم چنین گشته خراب بس خانه که آن زمی خرابست و بیاب

2 هر کس که چو دف حلقه بگوش طربست بس زود شود کیسه تهی همچو رباب

1 ای باد سحر گهی بصد جهد و شتاب برخیز و جلال ملک و دین را دریاب

2 گو ابن یمین گفت که تو بخت منی زانرو که نمی بینمت الا که بخواب

1 ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب باز آی من سوخته دلرا دریاب

2 چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن گر کیسه تهی نبود می همچو رباب

1 ای ز آتش سودات دل اندر تب و تاب وی عالم خاکیم ز عشق تو خراب

2 دارم ز غمت مردم چشمی چو حباب دائم ز هوا خیمه زده بر سر آب

1 ای طاهر اسحق بیا و در یاب کز آتش هجران تو دل گشت کباب

2 ما با تو در این رهیم و وامانده تریم مردانه تو از پیش برفتی بشتاب

1 ای دل ز جهان بجز حقایق مطلب آسان گذران ره مضایق مطلب

2 بیرون ز دهان و از میان صنمی جز خرده مگیر و جز دقایق مطلب