رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 گل را بسحر نظر ربا کرد صبا واراست و سوی چمن آورد صبا

2 گل هست عروس پاکدامن کو را اندر تتق چمن بپرورد صبا

1 ای حاصل عمرم از تو بدنامی‌ها در کام دل من از تو ناکامی‌ها

2 من سوختم از عشق و تو باور نکنی از سر بنه ای نگار این خامی‌ها

1 آنکس که دلم بدو تولا کردست وز طاعت غیر او تبرا کردست

2 خوش داشت مرا تا بکنون و اکنون هم اسباب سعادتم مهیا کردست

1 انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست در صورت اگر چه طوطی شکر خاست

2 لیکن چو بزیرد امن آتش دارد گه گه بگمان فتم که دود دل ماست

1 امروز کسی که شهره در شیر دلیست در ملک علی والی و در فقر ولیست

2 از جمله خلایق ار بپرسند که کیست کویند سپهدار جهان عبدالعلیست

1 من بنده نکو شناسم احوال ترا جودی نبود ترا و امثال ترا

2 گوئی سبب حرص لزوم جمعست کز صرف کنند منع اموال ترا

1 ای طاهر اسحق بیا و در یاب کز آتش هجران تو دل گشت کباب

2 ما با تو در این رهیم و وامانده تریم مردانه تو از پیش برفتی بشتاب

1 سیمین ز نخست آن تویا شیرین سیب یا رب چه خوش آمدم بدندان این سیب

2 آن خال نگر بر زنخ ساده او چون نقطه عنبر زده بر سیمین سیب

1 ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست وینعالم بی ثبات فانی هیچست

2 سر تا سر نقشها خیالیست بخواب از خواب در آی تا بدانی هیچست

1 افسوس که موسم جوانی بگذشت و ایام نشاط و شادمانی بگذشت

2 زین پس همه عالم ار مسلم شودم خاکش بر سر چو زندگانی بگذشت