تا بر تن آزرده تب افتاد مرا از فریومدی رباعی 13
1. تا بر تن آزرده تب افتاد مرا
یکروز نکرد هیچکس یاد مرا
یا رب ز خرد مدار محروم مرا از فریومدی رباعی 14
1. یا رب ز خرد مدار محروم مرا
میدار بنام نیک موسوم مرا
در وی زده ایم دست او داند و ما از فریومدی رباعی 15
1. در وی زده ایم دست او داند و ما
وز جام وییم مست او داند و ما
نائی که جمال دلستانست او را از فریومدی رباعی 16
1. نائی که جمال دلستانست او را
لبها چو عقیق در فشانست او را
گفتم صنما غم رهی نیست ترا از فریومدی رباعی 17
1. گفتم صنما غم رهی نیست ترا
وز درد درونم آگهی نیست ترا
حسنت که بر او روح نظر داشت مرا از فریومدی رباعی 18
1. حسنت که بر او روح نظر داشت مرا
دائم لب و دیده خشک و تر داشت مرا
گل دید صفای آنرخ نیکو را از فریومدی رباعی 19
1. گل دید صفای آنرخ نیکو را
از غصه درید گر ته صد تو را
دلدار همیگفت من محزون را از فریومدی رباعی 20
1. دلدار همیگفت من محزون را
کآخر چه دواکنی دل پرخون را
خاتون جهان جهانملک خاتون را از فریومدی رباعی 21
1. خاتون جهان جهانملک خاتون را
آن کیسه فشان سیم و زر قانون را
برخیز اگر دسترسی هست ترا از فریومدی رباعی 22
1. برخیز اگر دسترسی هست ترا
میدان بیقین که نیست پیوست ترا
در فتنه این و آن میفکن خود را از فریومدی رباعی 23
1. در فتنه این و آن میفکن خود را
در بیم و بلای جان میفکن خود را
دل شد سیه از سپیدی برف مرا از فریومدی رباعی 24
1. دل شد سیه از سپیدی برف مرا
در ده می لعل ساغری ژرف مرا