بربود مرا پسته از ابن یمین فریومدی رباعی 517
1. بربود مرا پسته تو خواب از چشم
وافشاند سرشک همچو عناب از چشم
...
1. بربود مرا پسته تو خواب از چشم
وافشاند سرشک همچو عناب از چشم
...
1. نه روح درین زمانه نی تن مائیم
نی تیره در این زمانه نه روشن مائیم
...
1. در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم
از روی حقیقت بجز ازیار نه ایم
...
1. از اهل زمانه مرد بیغم مائیم
با یار همیشه شاد و خرم مائیم
...
1. عاشق که باو دوست بنازد مائیم
آن نی که گهی یار نوازد مائیم
...
1. گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم
گه بوی خوشت ز برگ سنبل طلبیم
...
1. شد دعوی دوستی در ایام حرام
الفت ز که مردمی کجا دوست کدام
...
1. ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان
آخر چه کنی از گل خود روی نهان
...
1. ایدل طلب وصل دلارام مکن
خو را و مرا سخره ایام مکن
...
1. آنکس که بدو بود دلم نازستان
میکرد ازو کلاغ پرواز ستان
...
1. ای از تو جهان برون تو بیرون ز جهان
پروانه شمع رخ تو طوطی جان
...
1. ای ابن یمین چند ز می پیمودن
جانرا بغم بیخردی فرسودن
...