با دلبر خود همیشه همدم مائیم از فریومدی رباعی 505
1. با دلبر خود همیشه همدم مائیم
در بزم وصال یار محرم مائیم
گفتم که من شیفته بیمار توام از فریومدی رباعی 506
1. گفتم که من شیفته بیمار توام
درمان دلم کن که دل افکار توام
گفتم که شراب ارغوانی نخورم از فریومدی رباعی 507
1. گفتم که شراب ارغوانی نخورم
می گر شود آب زندگانی نخورم
من سوخته دل نزد تو از خامانم از فریومدی رباعی 508
1. من سوخته دل نزد تو از خامانم
وز خوی بدت بیسرو بی سامانم
رخسار ترا ماه ختن میگویم از فریومدی رباعی 509
1. رخسار ترا ماه ختن میگویم
بالای ترا سرو سمن میکویم
درد دل زار و زردی رخ دارم از فریومدی رباعی 510
1. درد دل زار و زردی رخ دارم
صد موکبه غم بر پی صد موکب غم
ما با همه کس بر در استیناسیم از فریومدی رباعی 511
1. ما با همه کس بر در استیناسیم
مشهور جهان چون خضر و الیاسیم
تا چند نهد برگ گلت خار دلم از فریومدی رباعی 512
1. تا چند نهد برگ گلت خار دلم
تا کی طلبد نرگست آزار دلم
دارد هوس وصل دلارام دلم از فریومدی رباعی 513
1. دارد هوس وصل دلارام دلم
بی او نفسی ندارد آرام دلم
کردند بجای من بدی جمع لئام از فریومدی رباعی 514
1. کردند بجای من بدی جمع لئام
گفتم که نمایم بمکافات قیام
زین پیش که سودای جنون داشت سرم از فریومدی رباعی 515
1. زین پیش که سودای جنون داشت سرم
بودی هوس مشغله و شور و شرم
هر چند که در هستی خود مینگرم از فریومدی رباعی 516
1. هر چند که در هستی خود مینگرم
معنیم یکی و در هزاران صورم