پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل از فریومدی رباعی 457
1. پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل
پروانه نور میبرد شمع چکل
دریای وجود را یکی دان بمثل از فریومدی رباعی 458
1. دریای وجود را یکی دان بمثل
زو رفته بهر سوی هزاران جدول
علمی که ترا می نرساند بکمال از فریومدی رباعی 459
1. علمی که ترا می نرساند بکمال
مالی که ترا می نکند نیکو حال
در چشم تو باشد سخنم سحر حلال از فریومدی رباعی 460
1. در چشم تو باشد سخنم سحر حلال
و اندر دهنت سخن بود تنگ مجال
دارد صنم ماهوش زهره جمال از فریومدی رباعی 461
1. دارد صنم ماهوش زهره جمال
خالی بمیانه دو ابرو و چه خال
در خطه سبزوار دیدم امسال از فریومدی رباعی 462
1. در خطه سبزوار دیدم امسال
حالی که نماند بر فرزانه مجال
روزی که دلم شدی بخوبان مایل از فریومدی رباعی 463
1. روزی که دلم شدی بخوبان مایل
بودی ز وصالشان مرادم حاصل
هر کو بحسد بسته همی دارد دل از فریومدی رباعی 464
1. هر کو بحسد بسته همی دارد دل
از صدمت غم خسته همی دارد دل
ما بر در شکریم و قناعت همه سال از فریومدی رباعی 465
1. ما بر در شکریم و قناعت همه سال
فارغ شده از نیک و بد اهل جدال
ایدل طلب گذشته امریست محال از فریومدی رباعی 466
1. ایدل طلب گذشته امریست محال
امید بنا آمده باشد ز خیال
آن بت که بقد سرو روانش گفتیم از فریومدی رباعی 467
1. آن بت که بقد سرو روانش گفتیم
وز غایت نازکی روانش گفتیم
آن سرو بلند کز غمش پست شدم از فریومدی رباعی 468
1. آن سرو بلند کز غمش پست شدم
جامی ز کفش خوردم و از دست شدم