ایدل اگرت هست سر دلبر خویش از فریومدی رباعی 409
1. ایدل اگرت هست سر دلبر خویش
موئی ز سر نگار سیمینبر خویش
آن بت که رخی بود ز مه خوبترش از فریومدی رباعی 410
1. آن بت که رخی بود ز مه خوبترش
از دور فلک ببین چه آمد بسرش
زهریست فراقت که دلم میچشدش از فریومدی رباعی 411
1. زهریست فراقت که دلم میچشدش
پا زهر وصال ار نبود میکشدش
ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش از فریومدی رباعی 412
1. ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش
وی شعبده نرگس جادوی تو خوش
پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش از فریومدی رباعی 413
1. پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش
دارم که چو هست رحلت جان در پیش
دهقان بچه ئی داد می نابم دوش از فریومدی رباعی 414
1. دهقان بچه ئی داد می نابم دوش
گفتم که حرام باشد این گفت خموش
آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش از فریومدی رباعی 415
1. آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش
مستست بسان نرگس تر چشمش
تا از گل سیراب تو بر رست حشیش از فریومدی رباعی 416
1. تا از گل سیراب تو بر رست حشیش
بی بهره شدم از تو چو از خلد کشیش
بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آتش از فریومدی رباعی 417
1. بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آتش
بگو ایمطرب خوشگو نواهای خوش دلکش
استاد حسین ای بصفا همچو سروش از فریومدی رباعی 418
1. استاد حسین ای بصفا همچو سروش
با نطق تو سحبان شود از عجز خموش
گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش از فریومدی رباعی 419
1. گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش
ور کم بزنی نقش تو آید همه شش
آنکس که مهیا بودش وجه معاش از فریومدی رباعی 420
1. آنکس که مهیا بودش وجه معاش
وز دور فلک نباشدش هیچ خراش