گلدسته برخسار از ابن یمین فریومدی رباعی 373
1. گلدسته برخسار تو چون کرد نظر
گفتا که نیم از تو بخوبی کمتر
داود نبی چو برگشادی از ابن یمین فریومدی رباعی 374
1. داود نبی چو برگشادی اسرار
گفتی بپسر پند من از دل مگذار
روزی بخوشی اگر از ابن یمین فریومدی رباعی 375
1. روزی بخوشی اگر توان برد بسر
زنهار پسر انده بیهوده مخور
دلرا سر شعر و شاعری از ابن یمین فریومدی رباعی 376
1. دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر
نی ز آنک برانش قادری نیست دگر
گفتتد مرا که بر از ابن یمین فریومدی رباعی 377
1. گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر
مدحت گوی رستی بقیامت ز سقر
سردار جهان امیر از ابن یمین فریومدی رباعی 378
1. سردار جهان امیر حاجی دلیر
کز جنگ چو از جود نمیگردد سیر
فرزند اعز محمد از ابن یمین فریومدی رباعی 379
1. فرزند اعز محمد ای کان هنر
وی تازه ز آب سخنت جان هنر
فرزند اعز محمد از ابن یمین فریومدی رباعی 380
1. فرزند اعز محمد ای جان پدر
آیا بود اینکه بینمت بار دگر
هر کو ز فریب اهرمن از ابن یمین فریومدی رباعی 381
1. هر کو ز فریب اهرمن باشد دور
باید که بود معتقد بعث و نشور
هم بیخوشی خمر از ابن یمین فریومدی رباعی 382
1. هم بیخوشی خمر توان برد بسر
هم بیطرب ز مر توان برد بسر
از دل غم روزگار از ابن یمین فریومدی رباعی 383
1. از دل غم روزگار بر دارد زر
بی زر منشین که کار زر دارد زر
ای زلف و رخت هر از ابن یمین فریومدی رباعی 384
1. ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و روز
سرمایه انوار و ظلم چون شب و روز