خواهی که خدا کار نکو با تو کند از فریومدی رباعی 349
1. خواهی که خدا کار نکو با تو کند
ارواح ملایک همه رو با تو کند
ای از گل تر روی تو آراسته تر از فریومدی رباعی 350
1. ای از گل تر روی تو آراسته تر
وز سرو سهی قد تو پیراسته تر
ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر از فریومدی رباعی 351
1. ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر
بر دست من از زلف تو بادا زنجیر
آمد سخنم بلطف چون جانش دار از فریومدی رباعی 352
1. آمد سخنم بلطف چون جانش دار
ور خود همه کفرست چو ایمانش دار
از بس که رسید از رخ و از غمزه یار از فریومدی رباعی 353
1. از بس که رسید از رخ و از غمزه یار
بر لاله و نرگس ستم ایام بهار
از حق بود انچ هست بر مومن و گبر از فریومدی رباعی 354
1. از حق بود انچ هست بر مومن و گبر
روشن شود این نکته ترا نیز بصبر
ایدل غم نا آمده زنهار مخور از فریومدی رباعی 355
1. ایدل غم نا آمده زنهار مخور
وانغم که گذشت از تو هم زو بگذر
ایدل اگرت مال شد از دست بدر از فریومدی رباعی 356
1. ایدل اگرت مال شد از دست بدر
باکی نبود چو میرود عمر بسر
ای از فلکت سهم سعادت شده تیر از فریومدی رباعی 357
1. ای از فلکت سهم سعادت شده تیر
وی از قلمت فایده ها یافته تیر
از خنده رعد و گریه ابر بهار از فریومدی رباعی 358
1. از خنده رعد و گریه ابر بهار
وقتست جهانرا که شود چون رخ یار
ایساقی شکر لب طوطی گفتار از فریومدی رباعی 359
1. ایساقی شکر لب طوطی گفتار
گرمی نبود گرد ز شهدانه برار
انکس که لبت کرد بشنگرف نگار از فریومدی رباعی 360
1. انکس که لبت کرد بشنگرف نگار
بر سطح مهت خطی نوشت از زنگار