هر دل که هوای آشنائی دارد از فریومدی رباعی 325
1. هر دل که هوای آشنائی دارد
همچون رخ فرخش صفائی دارد
در خانه اگر متاع دنیا باشد از فریومدی رباعی 326
1. در خانه اگر متاع دنیا باشد
در باز گذاشتن چه معنی باشد
روی چو مهت رشک پری میگردد از فریومدی رباعی 327
1. روی چو مهت رشک پری میگردد
زلف سیهت بدلبری میگردد
زلف تو که بازی مجازی نکند از فریومدی رباعی 328
1. زلف تو که بازی مجازی نکند
جز با دل عشاق تو بازی نکند
دل باز هوای آشنائی دارد از فریومدی رباعی 329
1. دل باز هوای آشنائی دارد
انصاف بده که خوش هوائی دارد
گویند هنر مایه اقبال بود از فریومدی رباعی 330
1. گویند هنر مایه اقبال بود
دانش سبب حل هر اشکال بود
یاری بگزین کز تو جدائی نکند از فریومدی رباعی 331
1. یاری بگزین کز تو جدائی نکند
از غیر تو با کس آشنائی نکند
صد ره دلم ار مهر از و برگیرد از فریومدی رباعی 332
1. صد ره دلم ار مهر از و برگیرد
بازش چو ببیند هوس از سر گیرد
فریاد مرا ز خامه قیر اندود از فریومدی رباعی 333
1. فریاد مرا ز خامه قیر اندود
کو راز دلم بدشمن و دوست نمود
در عالم توحید کسی راه برد از فریومدی رباعی 334
1. در عالم توحید کسی راه برد
کو راه بنور دل آگاه برد
نو مذهبگان که بی یقینی چندند از فریومدی رباعی 335
1. نو مذهبگان که بی یقینی چندند
سرگشته و برگشته ز دینی چندند
هر چند که دخت رز طرب افزاید از فریومدی رباعی 336
1. هر چند که دخت رز طرب افزاید
و ابواب فتوح روح را بگشاید