هر دل که هوای آشنائی از ابن یمین فریومدی رباعی 325
1. هر دل که هوای آشنائی دارد
همچون رخ فرخش صفائی دارد
...
در خانه اگر متاع از ابن یمین فریومدی رباعی 326
1. در خانه اگر متاع دنیا باشد
در باز گذاشتن چه معنی باشد
...
روی چو مهت رشک از ابن یمین فریومدی رباعی 327
1. روی چو مهت رشک پری میگردد
زلف سیهت بدلبری میگردد
...
زلف تو که بازی از ابن یمین فریومدی رباعی 328
1. زلف تو که بازی مجازی نکند
جز با دل عشاق تو بازی نکند
...
دل باز هوای آشنائی از ابن یمین فریومدی رباعی 329
1. دل باز هوای آشنائی دارد
انصاف بده که خوش هوائی دارد
...
گویند هنر مایه از ابن یمین فریومدی رباعی 330
1. گویند هنر مایه اقبال بود
دانش سبب حل هر اشکال بود
...
یاری بگزین کز از ابن یمین فریومدی رباعی 331
1. یاری بگزین کز تو جدائی نکند
از غیر تو با کس آشنائی نکند
...
صد ره دلم ار مهر از ابن یمین فریومدی رباعی 332
1. صد ره دلم ار مهر از و برگیرد
بازش چو ببیند هوس از سر گیرد
...
فریاد مرا ز خامه از ابن یمین فریومدی رباعی 333
1. فریاد مرا ز خامه قیر اندود
کو راز دلم بدشمن و دوست نمود
...
در عالم توحید از ابن یمین فریومدی رباعی 334
1. در عالم توحید کسی راه برد
کو راه بنور دل آگاه برد
...
نو مذهبگان که از ابن یمین فریومدی رباعی 335
1. نو مذهبگان که بی یقینی چندند
سرگشته و برگشته ز دینی چندند
...
هر چند که دخت رز از ابن یمین فریومدی رباعی 336
1. هر چند که دخت رز طرب افزاید
و ابواب فتوح روح را بگشاید
...