گفتند که از برگ گلش خار دمید از فریومدی رباعی 301
1. گفتند که از برگ گلش خار دمید
وان حسن که دیده ئی بانجام رسید
در ابر فنا ماه چگل پنهان شد از فریومدی رباعی 302
1. در ابر فنا ماه چگل پنهان شد
در پرده غم شادی دل پنهان شد
هر فتنه که بر سرم کنون میآید از فریومدی رباعی 303
1. هر فتنه که بر سرم کنون میآید
از فعل بد باده برون میآید
گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید از فریومدی رباعی 304
1. گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید
کاندیشه نمیکنی تو از وعد و وعید
ملهم چو نعیم این جهان فانی دید از فریومدی رباعی 305
1. ملهم چو نعیم این جهان فانی دید
بفروخت جهان را و بدان فقر خرید
هر کس که نصیحت بر او خوار بود از فریومدی رباعی 306
1. هر کس که نصیحت بر او خوار بود
وانکو ببدی خود گرفتار بود
هر کو در جود و مکرمت بسته بود از فریومدی رباعی 307
1. هر کو در جود و مکرمت بسته بود
جز خار مدانش ار چه گلدسته بود
شادانکه دلش بغور کاری بیناد از فریومدی رباعی 308
1. شادانکه دلش بغور کاری بیناد
وین قاعده غیر بختیاری ننهاد
دانی بچه ماند ای بت حور نژاد از فریومدی رباعی 309
1. دانی بچه ماند ای بت حور نژاد
خالی که میانه دو ابروت فتاد
گفتم بتو هیچ آگهی میاید از فریومدی رباعی 310
1. گفتم بتو هیچ آگهی میاید
زین درد که بر دل رهی میآید
زلفت که دلم بسته بموئی دارد از فریومدی رباعی 311
1. زلفت که دلم بسته بموئی دارد
صد شیفته بر هر سر کوئی دارد
گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود از فریومدی رباعی 312
1. گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود
در پاش فکندی سرو او یار نبود