رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 روزی بخوشی اگر توان برد بسر زنهار پسر انده بیهوده مخور

2 کان نقش که یکبار بر آورد فلک ممکن نبود که آورد بار دگر

1 ای پسته شیرینت شکر خائی خوش وی در سرم از زلف تو سودائی خوش

2 در بتکده ها چون تو بتی نتوان یافت شنگی خوش و شوخی خوش و رعنائی خوش

1 هر چند که عمرم نه بسامان گذرد سهلست که عاقبت بهر سان گذرد

2 چون در دل من شادی و غم هر دو یکیست دشوار زما نه بر من آسان گذرد

1 هر کو بحسد بسته همی دارد دل از صدمت غم خسته همی دارد دل

2 خرم دل آنکه تا حیاتش باشد از بند حسد رسته همی دارد دل

1 خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس سر چشمه نور همچو این زرین طاس

2 ماننده راووق شو از روی قیاس صد خار درون دل و پوشیده پلاس

1 ایدل چه کنی طرب که فانی باشد با غم بنشین که جاودانی باشد

2 اسرار غمش پیش کسی باز مگوی هش دار که این سخن نشانی باشد

1 گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش ور کم بزنی نقش تو آید همه شش

2 چون میگذرد عمر بهر حال که هست خوش میگذران و بار اندوه مکش

1 گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست ور نیز بدست هم بتقصیر تو نیست

2 تسلیم و رضا پیشه کن و شاد بزی چون نیک و بد قضا بتقدیر تو نیست

1 انکس که لبت کرد بشنگرف نگار بر سطح مهت خطی نوشت از زنگار

2 بهر دهن چو نقطه موهومت گشتیم بسی بگرد سر چون پرگار

1 اسبی که بمن داد امیر میران کس یاد نداردش چوان از پیران

2 شهباز هنر نشیمن خود نکند اسبی که بود لایق گرگین گیران