دلبر بجفا ممتحنم از ابن یمین فریومدی رباعی 277
1. دلبر بجفا ممتحنم میدارد
آزرده دل و خسته تنم میدارد
...
روشن شود آنرا از ابن یمین فریومدی رباعی 278
1. روشن شود آنرا که هدایت باشد
کین دور وجود بینهایت باشد
...
پندم بشنو که هر از ابن یمین فریومدی رباعی 279
1. پندم بشنو که هر که این پند شنود
شد حاصل عمر او بگیتی همه سود
...
ز اندیشه هر چه از ابن یمین فریومدی رباعی 280
1. ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد
دل ابن یمین همیشه خالی دارد
...
شاها ز منت گر چه از ابن یمین فریومدی رباعی 281
1. شاها ز منت گر چه نمیآید یاد
روزی کرمت هم دهدم آخر یاد
...
گردون نفسی بکار از ابن یمین فریومدی رباعی 282
1. گردون نفسی بکار من دور نکرد
یکدم نگذشت تا دو صد جور نکرد
...
گر دلبر ما غمخور از ابن یمین فریومدی رباعی 283
1. گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود
درد دل ما عین دوا خواهد بود
...
گر دوست بکام در از ابن یمین فریومدی رباعی 284
1. گر دوست بکام در کنارم باشد
با نیک و بد جهان چکارم باشد
...
عاقل سخن ار چه از ابن یمین فریومدی رباعی 285
1. عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید
باید همه نیک گوید و کم گوید
...
مردم نکند روزی از ابن یمین فریومدی رباعی 286
1. مردم نکند روزی خود بیش بجهد
وز غایت خود کس نرود پیش بجهد
...
هر چند که فرزند از ابن یمین فریومدی رباعی 287
1. هر چند که فرزند بسامان باشد
دردیست که بی مایه درمان باشد
...
ما را فلک از دوست از ابن یمین فریومدی رباعی 288
1. ما را فلک از دوست اگر دور افکند
ور همچو بنات نعشمان ز هم بپراکند
...