دلبر بجفا ممتحنم میدارد از فریومدی رباعی 277
1. دلبر بجفا ممتحنم میدارد
آزرده دل و خسته تنم میدارد
روشن شود آنرا که هدایت باشد از فریومدی رباعی 278
1. روشن شود آنرا که هدایت باشد
کین دور وجود بینهایت باشد
پندم بشنو که هر که این پند شنود از فریومدی رباعی 279
1. پندم بشنو که هر که این پند شنود
شد حاصل عمر او بگیتی همه سود
ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد از فریومدی رباعی 280
1. ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد
دل ابن یمین همیشه خالی دارد
شاها ز منت گر چه نمیآید یاد از فریومدی رباعی 281
1. شاها ز منت گر چه نمیآید یاد
روزی کرمت هم دهدم آخر یاد
گردون نفسی بکار من دور نکرد از فریومدی رباعی 282
1. گردون نفسی بکار من دور نکرد
یکدم نگذشت تا دو صد جور نکرد
گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود از فریومدی رباعی 283
1. گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود
درد دل ما عین دوا خواهد بود
گر دوست بکام در کنارم باشد از فریومدی رباعی 284
1. گر دوست بکام در کنارم باشد
با نیک و بد جهان چکارم باشد
عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید از فریومدی رباعی 285
1. عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید
باید همه نیک گوید و کم گوید
مردم نکند روزی خود بیش بجهد از فریومدی رباعی 286
1. مردم نکند روزی خود بیش بجهد
وز غایت خود کس نرود پیش بجهد
هر چند که فرزند بسامان باشد از فریومدی رباعی 287
1. هر چند که فرزند بسامان باشد
دردیست که بی مایه درمان باشد
ما را فلک از دوست اگر دور افکند از فریومدی رباعی 288
1. ما را فلک از دوست اگر دور افکند
ور همچو بنات نعشمان ز هم بپراکند