آن دم که خم عشق بجوش آمده بود از فریومدی رباعی 265
1. آن دم که خم عشق بجوش آمده بود
جان از سر مستی بخروش آمده بود
چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد از فریومدی رباعی 266
1. چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد
از دیده من گوهر غلطان افتاد
چون سرو سهی قد تو پیراسته شد از فریومدی رباعی 267
1. چون سرو سهی قد تو پیراسته شد
چون لاله بعنبر رخت آراسته شد
خورشید نماز شام چون روی تو دید از فریومدی رباعی 268
1. خورشید نماز شام چون روی تو دید
کرد از تو حجاب و روی در پرده کشید
خوش باش که جز تو دگری نیست پدید از فریومدی رباعی 269
1. خوش باش که جز تو دگری نیست پدید
وز آخرت الا خبری نیست پدید
خطش رقم غالیه بر ماه کشید از فریومدی رباعی 270
1. خطش رقم غالیه بر ماه کشید
چشم بد از و دور که دلخواه کشید
خصمت که عناد با تو آغاز کند از فریومدی رباعی 271
1. خصمت که عناد با تو آغاز کند
چون کوف بود که قصد شهباز کند
خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید از فریومدی رباعی 272
1. خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید
نازکتر از انحلقه آن گوش که دید
دل خون شد و فریادرسی راست نکرد از فریومدی رباعی 273
1. دل خون شد و فریادرسی راست نکرد
خوشتر ز غمت همنفسی راست نکرد
در هجر تو از من اثر وعین نماند از فریومدی رباعی 274
1. در هجر تو از من اثر وعین نماند
کی وصل تو بینم چو مرا عین نماند
در حال که جانان برم آید برود از فریومدی رباعی 275
1. در حال که جانان برم آید برود
و اندر پی آن رخ نماید برود
دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود از فریومدی رباعی 276
1. دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود
مه کرد طلوع و نور بر نور فزود