گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود از فریومدی رباعی 313
1. گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود
بنگر که چه تشنیع ز بلبل بشنود
رفتند و رویم و هر که آید برود از فریومدی رباعی 314
1. رفتند و رویم و هر که آید برود
هر چیز که شاید و نشاید برود
نیک و بد این جهان فانی گذرد از فریومدی رباعی 315
1. نیک و بد این جهان فانی گذرد
و اندوه و نشاط و شادمانی گذرد
زان پیش که این گنبد دوار نبود از فریومدی رباعی 316
1. زان پیش که این گنبد دوار نبود
و اندر دو سرا ز خلق دیار نبود
شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد از فریومدی رباعی 317
1. شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد
و اندیشه آب و محنت گل ننهاد
آن دم که خم عشق بجوش آمده بود از فریومدی رباعی 318
1. آن دم که خم عشق بجوش آمده بود
جان از سر مستی بخروش آمده بود
هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند از فریومدی رباعی 319
1. هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند
خار از گل و اطلس ز نمد بشناسد
زیور همه بر سرو سمنبر زیبد از فریومدی رباعی 320
1. زیور همه بر سرو سمنبر زیبد
هر یک زد گر یکی نکو تر زیبد
شب نیست که اشک من بقلزم نرسد از فریومدی رباعی 321
1. شب نیست که اشک من بقلزم نرسد
آهم ز بر طارم هفتم نرسد
یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد از فریومدی رباعی 322
1. یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد
معلوم همیگرددش از روی خرد
روزی که ز تن قطع کند جان پیوند از فریومدی رباعی 323
1. روزی که ز تن قطع کند جان پیوند
یا رب مکن این زبان جاری در بند
هر نقش که از پرده فلک بنماید از فریومدی رباعی 324
1. هر نقش که از پرده فلک بنماید
شب جمله مرا شعبده بر میآید