هر شاه و گدا که رخ نماید برود از فریومدی رباعی 337
1. هر شاه و گدا که رخ نماید برود
هر نیک و بدی که پیشت آید برود
ز آوردن خلق سوی صحرای وجود از فریومدی رباعی 338
1. ز آوردن خلق سوی صحرای وجود
گر عاشق و معشوق نبودی مقصود
رویت که ازو ماه خجل سار شود از فریومدی رباعی 339
1. رویت که ازو ماه خجل سار شود
زلفت که در او باد گرفتار شود
هر کو ز طریقه ددی دور بود از فریومدی رباعی 340
1. هر کو ز طریقه ددی دور بود
باید که همیشه از بدی دور بود
گر جان من اندر سر او خواهد شد از فریومدی رباعی 341
1. گر جان من اندر سر او خواهد شد
سهلست که در وجه نکو خواهد شد
هر تن که خدای را بجانی ارزد از فریومدی رباعی 342
1. هر تن که خدای را بجانی ارزد
باید که ترا نیز بنانی ارزد
هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد از فریومدی رباعی 343
1. هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد
و اسباب سیادت سترکان باشد
شبها دل من بسا که عیاری کرد از فریومدی رباعی 344
1. شبها دل من بسا که عیاری کرد
در کوی هوس رندی و شطاری کرد
هر چند که عمرم نه بسامان گذرد از فریومدی رباعی 345
1. هر چند که عمرم نه بسامان گذرد
سهلست که عاقبت بهر سان گذرد
هم سهم سعادت بهدف باز رسید از فریومدی رباعی 346
1. هم سهم سعادت بهدف باز رسید
هم لؤلؤ لالا بصدف باز رسید
هر چیز کزو هستی تو پیدا شد از فریومدی رباعی 347
1. هر چیز کزو هستی تو پیدا شد
هم اوست که گه خامش و گه گویا شد
غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد از فریومدی رباعی 348
1. غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد
همیشه میل دلش سوی خانمان باشد