آنکس که همای همتش از ابن یمین فریومدی رباعی 229
1. آنکس که همای همتش پر دارد
هر روز هوای جای دیگر دارد
...
ایدل ز کست گر چه از ابن یمین فریومدی رباعی 230
1. ایدل ز کست گر چه نوائی نرسید
لیکن اگر آنکس که ترا کرد پدید
...
آن بت که بحسن بیمثالش از ابن یمین فریومدی رباعی 231
1. آن بت که بحسن بیمثالش گفتند
وز غایت لطف آب زلالش گفتند
...
آنها که درین رباط از ابن یمین فریومدی رباعی 232
1. آنها که درین رباط بی بنیادند
در رهگذری بیکدیگر افتادند
...
از سبزه چو گل خورد از ابن یمین فریومدی رباعی 233
1. از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود
بلبل بهزار صوت و الحانش ستود
...
آورد خط آن نگار از ابن یمین فریومدی رباعی 234
1. آورد خط آن نگار تا بنماید
ما را که شب و روز بهم می شاید
...
ایخواجه علی توئی از ابن یمین فریومدی رباعی 235
1. ایخواجه علی توئی جهان همه جود
نامد بدلیری تو هرگز بوجود
...
از دست تو گر زهر از ابن یمین فریومدی رباعی 236
1. از دست تو گر زهر خورم نوش شود
افیون ز کفت مایه ده هوش شود
...
ایدل اگرت کار از ابن یمین فریومدی رباعی 237
1. ایدل اگرت کار موافق نبود
میدان که جهان بکام عاشق نبود
...
ایدل فلکت گر چه از ابن یمین فریومدی رباعی 238
1. ایدل فلکت گر چه زبون میدارد
وز غصه او چشم تو خون میبارد
...
بر آتش غم بکام از ابن یمین فریومدی رباعی 239
1. بر آتش غم بکام دل روزی چند
خواهیم زد آب با دل افروزی چند
...
باد از رخ گل چو از ابن یمین فریومدی رباعی 240
1. باد از رخ گل چو برقع نازکشاد
بلبل بغزل خواندنش آواز گشاد
...