دل بسته آن طره از ابن یمین فریومدی رباعی 193
1. دل بسته آن طره عنبر شکنست
جان فتنه آن پسته شکر شکنست
...
ما انفس و افاق از ابن یمین فریومدی رباعی 194
1. ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت
واندر سر هر دو خط کشیدیم و گذشت
...
دل در سر زلفین از ابن یمین فریومدی رباعی 195
1. دل در سر زلفین بتان نتوان بست
وز دست فراقشان به جان نتوان جست
...
دی خسرو سیاره از ابن یمین فریومدی رباعی 196
1. دی خسرو سیاره چو با شام نشست
از جیش حبش فتاد بر روم شکست
...
گفتم صنما گر چه از ابن یمین فریومدی رباعی 197
1. گفتم صنما گر چه رخت همچو مهست
لیکن رقم سیاه بروی نه بهست
...
با ما غضب حیدری از ابن یمین فریومدی رباعی 198
1. با ما غضب حیدری از حد بگذشت
پیکار وی و داوری از حد بکذشت
...
قدت ز صنوبری که از ابن یمین فریومدی رباعی 199
1. قدت ز صنوبری که برخاست بهست
وز سرو که دهقانش بپیراست بهست
...
خطی که ز رویت ای از ابن یمین فریومدی رباعی 200
1. خطی که ز رویت ای پریوش برخاست
دودیست کز آتش ترت خوش برخاست
...
گفتم که چرا از از ابن یمین فریومدی رباعی 201
1. گفتم که چرا از شکرت رست نبات
واندر ظلمات چون شد آن آبحیات
...
زلف تو که بس تعبیه از ابن یمین فریومدی رباعی 202
1. زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست
هندوست و لیک ترکتاز افتادست
...
من کز سر جان بسوی از ابن یمین فریومدی رباعی 203
1. من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست
کی از سر تو چو موی بر خواهم خاست
...
نی دیده به از تو از ابن یمین فریومدی رباعی 204
1. نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست
نی همچو رخت تازه بهاری دیدست
...