قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 شرح جوری که من ازدور قمر میبینم با که گویم که جهان زیر و زبر میبینم

2 هر کجا مینگرم ناله و غم میبینم هر کرا مینگرم دیده تر میبینم

3 هر کجا بدگهری بود کنون همچو نگین متمکن شده در خانه زر میبینم

4 اسب تازی شده مجروح بزیر پالان طوق زرین همه درگردن خر میبینم

1 مرا هفتاد و پنج از عمر بگذشت ندیدم آدمی از هیچ انسان

2 نه از تحسین امیری گشت خرم نه از تهجین وزیری شد هراسان

3 کرمشان گر چه باشد سخت دشوار ولی خست بودشان نیک آسان

4 ستودمشان یکایک را بکرات نه تحسین یافتم زیشان نه احسان

1 سحرگه که در گوش گردون فتاد خروش خروس و نوای چکاو

2 روان شد چو زر موکب شیخ عهد رهی نا روا ماند مانند چاو

3 گذشتم بناکام از آن بحر جود روان بر دو رخ از دو چشمم دو ناو

4 من از ابر جودش طمع داشتم که چون گل کنم کیسه پر زر ساو

1 ظفر نیافت خردمند در جهان روزی بهیچ فائده دیگر از حضور کرام

2 زمانه هیچ تعدی نکرد با خاصان بتر ز صحبت مشتی عوام کالانعام

3 عهد کردم که بعد ازین همه عمر غصه روز و رنج شب نکشم

4 نفس خود را ادب کنم بهنر رنج و الام بی ادب نکشم

1 پریشان باد هر کو خاطری را ز فعل خویشتن دارد پریشان

2 اگر بازی ز صیدی برکند پر پدید آرد قضا در هر پریش آن

3 گروهی را که ایذا گشت عادت هزاران لعنت ایزد بر ایشان

1 ببابا حیدرم باشد توقع که چون واقف شود از حال زارم

2 فرستد ناخنی سوده زمرد که تا افعی غم را کور دادم

1 هوس مسکن مألوف و دیار معهود دمبدم میپزم و باز همی گردد خام

2 زانکه در غربت اگر شخص بمیرد به از آن کز سفر با وطن خویش رود دشمن کام

1 ای عزیز ار نصیحتی کنمت در بدو نیک آن تفکر کن

2 گر پسند آیدت ز من بشنو ور نه نشنوده اش تصور کن

3 اولا صدر شو باستحقاق پس بمجلس درون تصدر کن

4 ردف را از ردیف بازشناس بعد از آن دعوی تشعر کن

1 ای دل ار گوش سوی من داری کنم از حال عالمت اعلام

2 نفس اماره تو صیادیست دام گسترده بهر صید مدام

3 طمع خام دام او باشد حبته القلب کرده دانه دام

4 و آن کزین پایدام رسته شود بر سر اختران سپارد گام

1 سرگشته بهر دانه چه باشم چو آسیا آمد بسان قطب گه آرمیدنم

2 تا چند باشم ایفلک دون ز جور تو بهر دو نان بخدمت دونان دویدنم

3 خاک ار خورم بهست زمانی هزار بار کانرا باب روی بباید خریدنم

4 گر لحم طیر میخورم از دست سفلگان چون شحم حنظلست بگاه چشیدنم