قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 گر خرد یار تست ابن یمین بر طرب نه بنای کارت را

2 زانکه چندان تفاوتی نکند بد و نیک تو کردگارت را

1 لطفی کن وز سگ صفتان آرزو ببر کاندر نهاد گرگ شبانی میش نیست

2 هر جا که صیت مکرمت آنجا قویترست آواز طبل و حسرت روباه بیش نیست

1 هر کس که حال دینی و عقبی شناخت او زین بس ملول حال بدان سخت مایل است

2 چیزیکه هست مرتبه اولش هلاک ترسان بود ز آخر او کو نه غافل است

3 و آنچیز کآخرش بجز از مرگ هیچ نیست دانی که رغبتش نکند هر که عاقل است

1 فاقه را کرده باشد استقبال هر که ممسک بود بوقت حیات

2 در جهان میزید چو درویشان بینوا تا رسد زمان وفات

3 زو حساب توانگران خواهند چون در آید بعرصه عرصات

1 یفلک با من اگر بد کنی ار نیک رواست نه مرا از تو هراس و نه بتو امیدست

2 ور دلم محنت دور تو کشد باکی نیست رسم محنت کشی اهل هنر جاویدست

3 تیر گردون همه انواع فضایل دارد لیک در ملک طرب کامروا ناهیدست

4 هر کمالی که مرا هست تو نقصان بینی چه کنم عود ز جهل تو چو شاخ بیدست

1 هر که در صبح از بگه خیزی در دل از مهر حق چراع افروخت

2 هر چه خاشاک راه او میشد بر سر آتش فناش بسوخت

3 آدمی زاد را طریق معاش باید از آدم صفی آموخت

4 آدم از ما بدانش افزون بود او بهشتی بحبه ئی بفروخت

1 مرا مهر خسرو چو تابان شود چه باک ار بود خصم با کین و تاب

2 چو رخشان کند رخ ز شرق آفتاب زحل خواه گوتاب و خواهی متاب

1 شکر ایزد اگر نماند زرم بحر طبعم هنوز پر گهرست

2 نزد جوهر شناس بینا دل عقد در چون بود چه جای زرست

3 ماه را در منازل علوی فکر من پیشوا و راهبرست

4 ز آتش خاطر اثیر وشم شعله آفتاب یک شررست

1 چشم پدر از هجر تو پوشیده چو گردید فرزند دل افروز من ای بدر منیرا

2 پیراهن خود تحفه فرست ای پسر و گوی القره علی وجه ابی یات بصیرا

1 بر کاتبان خویشتن املای بد مکن چون سر زدند از پی تحریر خامه را

2 املا نگر که بر چه نویسندگان کنی و ایشان بحضرت که نویسند نامه را