قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 پادشاهی نزد اهل معرفت آزادگیست هر که بند آرزو بگشاد از دل پادشاست

2 گرد و خاک آستان کلبه آزادگی گر خرد دارد کسی چشم خرد را توتیاست

3 ره بمعنی بر که در صورت بهم ماند دونی از یکی خیزد شکر و ان یک ز بهر بوریاست

4 گر صفا خواهی ره وحدت سپر زیرا که آب ز امتزاج خاک باشد که گهی گر بی صفاست

1 بهر روزی بهر دری چه روی ای ز ضعف دل اعتقاد تو سست

2 چه بری آبروی چون نانی نخورد کس از آنچه روزی تست

3 گر نیوشی و گر نه من گفتم گفتنی ها تمام راست و درست

1 ایصبا گر پیش مولانا رسی گو فرامش کردن از ما شرط نیست

2 گر بمخدومان تولا واجبست جستن از یاران تبرا شرط نیست

3 ورچه دریای عمل پر گوهرست غوطه تا این حد همانا شرط نیست

4 در طریق مردمی ان الکرام در ضمیر آوردن الا شرط نیست

1 هر که موجود حقیقی را شناخت ذات ایزد را بلا اشباه گفت

2 ره به یزدان هیچ میدانی که برد آنکه لا موجود الا الله گفت

1 ز یاری در خماری باده جستم گمانم بود کاورا بنگ نیکست

2 میم کم داد لیکن بد نباشد ز چشم کور اشک لنگ نیکست

1 ای بسا دوستان که بگزیدم تا بدیشان بمالم اعد را

2 راستی را بسعیشان ایام داد مالش ولی بسی ما را

1 چرخ دولابست دور آسمان زانکه هرکس را که اندروی گریخت

2 برکشیده کوزه دولاب وار سرنگونش کرد و آب وی بریخت

1 بردم بنزد خواجه شکایت ز رنج فقر گفتم دوای این بکف همت شماست

2 بر حال من چو یافت وقوف تمام گفت زین رنج غم مخور که دوایش بدست ماست

3 از من گرفت باز طعام و شراب و گفت اول علاج مردم بیمار احتماست

1 هر که در مال میکند ضنت سعی در جمعش ار بود تنها

2 غلطست آنکه میکند نادان ناپسند آید آن بر دانا

3 جمع تنها نه ضنتی باشد گر که تفریق باشدش ز قفا

4 جمع و تفریق هر دو میباید تا نکو صنعتی شود پیدا

1 غرمائی که داشتم زین پیش که از ایشان بمن رسیدی رنج

2 همچو قارون فرو شدند بخاک جمله و باز ماند ز ایشان گنج

3 هر یکی را بغیر مظلمه نیست هیچ حاصل درین سرای سپنج