قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 گر خرد یار تست ابن یمین بر طرب نه بنای کارت را

2 زانکه چندان تفاوتی نکند بد و نیک تو کردگارت را

1 گنهی میکنم کنون پنهان ایزد آنرا نمیکند پیدا

2 کرم ذوالجلال ازین بیش است که کند یاد آن بروز جزا

1 فراخ دستی ز اندازه مگذران چندان که آفتاب معاشت بدل شود بسها

2 نه نیز پیرو امساک را زبونی کن چنانکه دامن همت دهی ز دست رها

3 وسط گزین که گزیدست سید عربی بدین حدیث که خیر الامور اوسطها

1 قطعه ئی نزد من رسید امروز از سخنهای قدوه الشعرا

2 مرتضی افضل و یگانه دهر فخر سادات و زبده النقبا

3 آن سخن پرور هنر گستر و آن نکو سیرت خجسته لقا

4 و آنکه با صد هزار دیده فلک جز به احول نبیندش همتا

1 مرا فلک بمواعید میفریفت ولیک از آن هزار یکی با رهی نکرد وفا

2 زمانه چند گهی در هوای بوک و مگر غرور داده بامید ثم خیر مرا

3 چو زان غرور بجز رنج دل نشد حاصل ملول گشت ز اصحاب منصب والا

4 بحسب حال خود اینک بصورت تضمین بر اهل معرفت این بیت میکنم املا

1 مرا پیشه شعرست و در وقت‌ها اثرها پدید آید از پیشه‌ها

2 چو تیغ زبان اندر آرم ز کام کنم از هِژَبْران تهی بیشه‌ها

3 ز تیغ زبان من آن کس که او نیارد به خاطر در اندیشه‌ها

4 سرانجام داند که بر پای خود ز نابخردی می‌زند تیشه‌ها

1 منم ابن یمین که نتوان کرد جز بمن انتساب شعر مرا

2 در میان سخنوران باشد فضل فصل الخطاب شعر مرا

3 نتوان کرد نسخ تا به ابد همچو ام الکتاب شعر مرا

4 نبود فرق در جهانگیری ذره آفتاب و شعر مرا

1 علاء دولت و دین آصف سلیمان فر زهی جناب تو ارباب فضل را مأوا

2 ز حادثات کسی کالتجا بجاه تو کرد درآمد از تف دوزخ بسایه طوبی

3 توئیکه گوهر مدحت بنظم ابن یمین ز راه مرتبه گشتست زیور دنیا

4 منم که نام تو در هر هنر که نام برند کناره کرد بتابید شعرم از شعرا

1 منور شد به شمس دولت و دین دو گیتی چون هم این دارد هم آن را

2 خرد در جنب ذات پاک اصلش فروتر از هجین دارد هجان را

3 شکست تیر را در عهد کلکش سپهر اندر کمین دارد کمان را

4 به قصد جان بدخواهانش مریخ کشیده در سنین دارد سنان را

1 مده دل ز دست ارغمی هست و خوفی که آید دو چندانت شادی و یسرا

2 نه ایزد چنین گفت در وحی منزل مع العسر یسرا مع الیسر عسرا