قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی
1 صاحبا همت تو یکچندی بمواعید شادمانم داشت
2 و آرزوی محال چون سایه بر پی مهر تو دوانم داشت
3 وعده را چون ندیدم انجازی راستی را خرد برانم داشت
4 که بگویم که من بدولت تو چون تو صدها چنین توانم داشت
1 صاحب اعظم کریم الدین سر گردنکشان ایکه در مردی و رادی چون تو سر داری نخاست
2 رأی پیرت گر چه باشد یاور اندر کارها لیک چون بخت جوانت در جهان یاری نخاست
3 فتنه را در خواب مستی سر فروشد تا بدید در جهان چون حزم هشیار تو بیداری نخاست
4 هر چه کرد از بهر نظم ملک و ملت رأی تو در ضمیر آسمان بر کارش انکاری نخاست
1 مطبخی ایست ناگوار مرا شهره گشته بآش پختن کست
2 تا بشام از سحر بود بنگی وز سحر تا بشام باشد مست
3 هر چه از مایعات یافت بریخت و آنچه از جامدات جست شکست
4 گر بقبض آورد عصای کلیم ور بود سوی ذوالفقارش دست
1 باهل خطه فریومد از طریق رضا مگر بعین عنایت نظر فکند خدا
2 که آفتاب سپهر کرم بطالع سعد فکند سایه الطاف خود برین ضعفا
3 ستوده آصف ایام عز دولت و دین که زیبدش که کند پادشاهی وزرا
4 زهی کریم نهادی که بر بسیط زمین سپهر با همه دیده ندید مثل ترا
1 مرا صورت از لغوه گر کج شود چه نقصان رسد زان بمعنی راست
2 اگر چه فتد تیر در احتراق و گر چند گیرد تن ماه کاست
3 همان سروری ماه را ثابتست همان دانش تیر گردون بجاست
4 ز معنی ندارد کسی آگهی که مانند آئینه صورت نماست
1 عطا میخواست از من ماهروئی بگفتم جان ز بهر تست ما را
2 ولی باید ز فرمان سر نتابی که این معنی بود قلب عطا را
1 مرا نیمه نانی که در خور بود بدست آورم از ره دهقنت
2 چو دو نان نخواهم نمودن دگر برای دو نان پیش کس مسکنت
3 من و گنج آزادگی بعد از این زهی پادشاهی زهی سلطنت
1 از مال مهتری نبود کسب فضل کن کانکس که فاضلست بگیتی مسو دست
2 گر جهل با غناست همه عاران کس است با فقر ساختیم که فخر محمدست
3 باز آمدم از آنچه هوا بود رهنماش عقلم نمود راه که این عود احمدست
4 چون با قضا مرام موافق نهاده اند زندان مرا مقابل صرح ممرد است
1 مرا مذهب اینست گیری تو نیز همین ره گرت مردی و مردمیست
2 که بعد از نبی مقتدای بحق علی ابن بوطالب هاشمیست
1 ایخسرو زمانه که ارکان ملک و دین الا بیمن عدل تو محکم اساس نیست
2 بر بام قصر جاه تو کان چرخ هفتم است کیوان چو هندوان بجز از بهر پاس نیست
3 جام جهان نمای که خوانندش آفتاب در بزم تو بغیر زر اندوده طاس نیست
4 نسبت نمیکنم کف راد ترا بکان کان ممسک است و در کف تو احتباس نیست