قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 فرهاد خویش کرد مرا ماه چهره ئی شیرین لبی که خسرو خوبان برزنست

2 مثلش ز آدمی نتوان یافت بهر آنک با حور و با پری بگه حسن برزنست

3 بس نازک و لطیف زنی خواستست لیک او را هزار فخر بهر شیوه برزنست

1 خسیسی اگر لاف آن میزند که باشد یکی در نسب اصل ما

2 نیم منکر این ولی در حسب میان من و او بود فرقها

3 اگر چه از آهو بود پشگ و مشک ولی پشگ چون مشک نارد بها

1 در جهان هیچ به از عزلت و تنهائی نیست وین سعادت ز در مردم هرجائی نیست

2 اینچنین دولت فرخنده کسی یابد و بس که وی امروز در اندیشه فردائی نیست

3 گوشه خلوت و در وی سخن اهل هنر گر بود در نظر اندیشه تنهائی نیست

4 گنج عزلت که فراغی و رفاغی است در او بخوشی کمتر ازین منظر مینائی نیست

1 ایدل از احوال عالم باش دائم با خبر طمطراق خواجگی روزی سه چاری بیش نیست

2 گه گهی گر سوی دنیا التفاتی میکنند اهل دل آن از برای اعتباری بیش نیست

3 نقد عمر آنکس که در تحصیل فانی صرف کرد بر سر بازار باقی هرزه کاری بیش نیست

4 بگذر از دوزخ نظر بر جنه المأوی مدار ز آنکه حاصل زین دو منزل انتظاری بیش نیست

1 زهد و عفت کز صفات عاشقان صادقست با فقیری خوش بود با شهریاری خوشتر ست

2 خوبتر بر چهره قدرت نماید خال زهد کسوت عفت بقد کامکاری خوشترست

3 بوی دانش در مشام جان اهل معرفت نزد عاقل از نسیم مشک تاری خوشترست

4 خوی نیک ار دادت ایزد هیچ دیگر گو مباش خوی نیک ار عاقلی از هر چه داری خوشترست

1 ای نسیم صبحدم بگذر بخاک درگهی کز غبارش چشم جان گشتست نورانی مرا

2 درگه آنکس که تصدیقش کند قاضی عقل گر کند دعوی که میزیبد جهانبانی مرا

3 آصف ثانی علاء ملک و دین کز احتشام یاد داد ایامش ایام سلیمانی مرا

4 آفتاب ملک و ملت آسمان داد و دین آنکه آید ذات پاکش ظل یزدانی مرا

1 دو مشفق اند ادیب و طبیب بر سر تو نگاه دار بعزت دل ادیب و طبیب

2 ز درد خسته شوی گر بنالد از تو طبیب بجهل بسته شوی گر برنجد از تو ادیب

1 بتمثیل ابن یمین نکته ئی کند عرضه بر شاه فرمانروا

2 هنرمند مانند بازی بود که او را بدام آوری از هوا

3 بتعلیم صیدش مشو رنجه هیچ که نیک آرد او این صفت را بجا

4 همان به که آن باز بیگانه را کنی با خود از راه لطف آشنا

1 استاد کارخانه دنیا بهیچ وقت از بهر کس بنقش بقا جامه ئی نبافت

2 چون رستم زمانه بدستان گشاد دست اسفندیار رویتن از وی امان نیافت

3 افتاد در کشاکش ایام چون کمان آنکو بتیر فکرت خود موی میشکافت

4 از بهر درکشیدن آزادگان به بند گردون ز خیط ابیض و اسود کمند تافت

1 ز هی فرخنده جائی خوش مقامی که خجلت میدهد خلد برین را

2 نقوش دلفریب جانفزایش ببرد آب نگارستان چین را

3 ندانم کین ارم یا باغ مینوست که حیرت بینم از وی آن و این را

4 صفای سلسبیل و نزهت خلد بخاطر نگذرد روح الامین را