قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 تا شنیدم که نو فراش شدی بالرفا و البنین همی گویم

2 روزگارت همه عروسی باد بدعا از حق این همی جویم

1 با خویشتنم هست دمی خوش که در آندم گنجای نبی نی ولی نی و ملک هم

2 در عالم وحدت بمقامیست مرا جای کآنجا نه سما کست پدید و نه سمک هم

3 در خانه شش گوشه مربع چو نشینم ز آنسوی مکان پویم و زین دور ترک هم

4 آگه نشود عقل زاسرار من و او کانها نه پدیدار یقین است و نه شک هم

1 حال خود بر جمال دین سنقر یک رهی عرض کردم و رفتم

2 چون امیدم روا نشد غرضش هم ز خود قرض کردم و رفتم

3 در وجودش نبود فایده ئی عدمش فرض کردم و رفتم

1 گر ترا هست خرد یاز بیا ز ابن یمین یک نصیحت بشنو این ز بزرگان قدیم

2 هر چه در دست تو باشد بفشان باک مدار زان میندیش که از دست برون شد زر و سیم

3 چون بهر نوع که باشد بشب آری روزی بخورید و بخوریم و بخرید و بخریم

1 مرا هست در خم می خوشگوار نهاده ز بهر ندیم کریم

2 حریفم چو من باید اندر هنر خردمند و آزاده خوی و حلیم

3 خورده باده تنها گر از دور چرخ بدستم نیفتد ازاینسان ندیم

4 اگر با حریفان نا اهل می ننوشم ملامت مکن ایحکیم

1 جهان نزد عاقل نیرزد بدان که بارش نهی بر دل خویشتن

2 توانی اگر دور باشی از آن که آسان کنی منزل خویشتن

3 بجز یکنفس حاصل عمر نیست غنیمت شمر حاصل خویشتن

4 ز نا جنس اگر نیستی بر کران بدست خودی قاتل خویشتن

1 بر فلک دل منه ار بوی خرد یافته ئی که نبینی بوجود آمده نا حق تر ازو

2 عاقل امروز کسی را نهد این دون پرور که نباشد بجهان هیچکس احمق تر ازو

3 لاجرم هر که بود رونق عقلش کمتر هیچکس را نبود کار برونق تر ازو

1 بدانخدای که بنگاشت دست قدرت او درون پرده ارحام صورت اجسام

2 که بنده عیش نخواهم مدام جز با تو از آنکه با تو دلم را خوشست عیش مدام

1 پدری با پسر بشفقت گفت که پسندیده دار عادت و خو

2 راحت نفس اگر همیخواهی بیشتر از نصیب خویش مجو

3 تا نپرسند دم مزن بسخن و آنچه گوئی بجز صواب مگو

4 کر رسیدن بمقصدت هوس است راه کان مستقیم نیست مپو

1 نرسد هیچ بد و نیک بکس جز بتقدیر خدا عزوجل

2 ز آنگه از رزق تو فارغ شده اند و ز حیات تو و تو وقت اجل