قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 آنکسانرا که بمقدار جوی نیست هنر بیشتر با زر و سیم و با درم میبینم

2 عاقلانی که شکافند بتاریکی موی از پی تو شه یکروزه دژم میبینم

1 ای بس که بر طریق مناجات گفته ام وقت سحر بدرگه رزاق ذوالمنن

2 ای آنکه رزق تفرقه بر ابلهان کنی من هم نیم چنان بخرد کو نصیب من

1 هر کسی را چنانکه هست بدان پس بدانقدر دوستی میکن

2 با وفا باش و وصل و فصل مکن بهر یاران نو ز یار کهن

3 در عمل کوش و ترک قول بگو کارکرده نمیشود بسخن

1 بهفته ئی که جدا گشته ام ز خدمت تو مپرس کز غم تو حال بر چه سان دارم

2 منم که بر رخ چون شنبلید دور از تو ز نرگس آب بقم روز و شب روان دارم

1 ای کریمی که مادر ارکان چون تو فرزند راد نازاده

2 دست گوهر فشانت درگه جود از کرم داد مکرمت داده

3 کی توان گفت ابر چون کف تست عقل داند گهر ز بیجاده

4 حال خود عرضه میکنم بر تو ای کریم جواد آزاده

1 حبذا باغ و راغ علیا باد و آن ریاض چو اطلس و خز او

2 ز اعتدال هوا عجب نبود همچو نی گر شکر دهد گز او

3 کرم قز برگ توتش ار بخورد حلقه سیم و زر شود قز او

4 سردی آب او کند احساس تشنه بالای چاه صد گز او

1 ایدل ار ننگ داری از نقصان جز سلوک ره کمال مکن

2 هر چه عقلت بدان دهد دستور جز بدان کار اشتغال مکن

3 شرف نفس اگر همی خواهی با فرومایه قیل و قال مکن

4 بامیدی که شم خیر بود از در راحت ارتحال مکن

1 هر کرا یاد بنده میآید بکرم بندگی من برسان

2 زان بمفرد نمیدهم زحمت که همی ترسم از ملالتشان

1 بینوائی و حفظ ناموسم کرد فرد از جماعتی انبوه

2 نکشم همچو ماکیان خواری از پی دانه در میان گروه

3 جای گیرم چو کبک در کهسار ریک چینم بجای دانه ز کوه

4 زان گزیده است انزوا عنقا که شد از ناپسند خلق ستوه

1 مجلسی داریم الحق جامع هر کام دل ای دریغا نیست در وی منظر چالاک تو

2 راستی را جمله اسباب عشرت حاصل است هیچ دیگر در نمیباید درو الاک تو