قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 شهریار جهان طغایتمور ای چو حاتم بمکرمت شده فاش

2 وی چو باد خزان و ابر بهار دست تو زرفشان و گوهر پاش

3 بنده را بسته بود بر آخور لاشه اسبی مناسب اوباش

4 چند روزست تا فروخته ام کرده وجه معاش خود ز بپاش

1 صاحبا مدتیست تا کردم خدمتت آنچنانک بد مقدور

2 هر چه فرموده ئی ز باطل و حق بوده امر ترا بجان مأمور

3 نه مرا هست عز و منصب و جاه نه شراب و کباب و نه منظور

4 هر که از بهر خدمت مخلوق گردد از وصل دوستان مهجور

1 رضی ملت و دین ایکه با افاضت تو برسم طعنه توان گفت ابر را فیاض

2 توئیکه لازم ذاتی بود جواهر را بعهد بخشش عامت زوال چون اعراض

3 ز همت تو که قانون جود اساس نهاد محصل است همه وقت امید را اغراض

4 جهان فضل و هنر را ز فتحباب کفت بخشگسال کرم تازه و ترست ریاض

1 کریم دولت و دین سرور زمان و زمین توئی که مثل تو گیتی ندید داور خویش

2 سزد که خسرو سیارگان ز بهر شرف ز خاکپای شریف تو سازد افسر خویش

3 عروس مملکت اندر زمان جلوه گری کند ز گوهر تیغ و سنانت زیور خویش

4 منم که در گه مدحت زبان خوش سخنم کند ز تیغ بلارک پدید گوهر خویش

1 بتابی رخ ایدل ز مال و منال گر آگاه گردی ز حال مآل

2 کسیرا که بیش از کفاف آرزوست خرد پایمالست در پایمال

3 ز بهر نهادن اگر بخردی چه یاقوت و لعل و چه سنگ و سفال

4 تو شهباز قدسی ولیکن چه سود که شهوت ترا می کند پر و بال

1 پیشتر زینکه رند وش بودم کار من داشتی هزار فروغ

2 وینزمان کز برای مصلحتی دم زهدی همی زنم بدروغ

3 کارم از فقر و فاقه گشته چنانک نرسد نان بتره تره بدوغ

4 وز برای رعایت ناموس میزنم در گرسنگی آروغ

1 بستم احرام آستانه شاه بامید سخاوت عامش

2 ز آنکه مشهور بود در عالم صیت انعام و ذکر اکرامش

3 خود نهادند پیش من کاری که بود نام بد سرانجامش

4 من گرفتم ز فقر بپذیرم آنچه در ننگ افکند نامش

1 ای بسا فیلسوف کارآگاه که بمردی ببرد کار از پیش

2 چون رسیدش زمان آنکه خورد نوش دولت زدش نحوست نیش

3 وی بسا غافل زمانه که یافت حظ وافر ز بخت بیش از پیش

4 نیست نکبت ز غفلت مردم نیست دولت ز فکر دور اندیش

1 نیست مغبون نبزد عقل کسی که بزرگی خرد بسیم و بزر

2 مال بهر بقای جاه نهند ور نه ناید بهیچ کار دگر

3 گر تمتع نباشد از زر و سیم چه زر و سیم و چه سفال و حجر

1 ز حالم نیست آگه کس که چون من برنجم زین سپهر سخت پیکار

2 بتلخی میکشد در تنگ و بندم چو شیرین دید طبعم نیشکر وار

3 اگر زین پس بر این سیرت بماند نماند در دیار فضل دیار

4 دلا زو هم مبین شادی و غم را که او را اختیاری نیست در کار