قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 گر کسی از روزگار اکنون شکایت می‌کند بنده باری زو ندارد غیر شکر بی‌قیاس

2 دوستان جمعند و جمع دشمنان در تفرقه هست صحت حاصل و وجه معاشی بی‌هراس

3 من نمی‌دانم کزین خوش‌تر چه باشد روزگار گر تو نپسندی مر این را اینت مردی ناسپاس

1 پنج روزی که درین توده خاکت وطنست بتف آتش سودا چه پزی دیک هوس

2 طوطی روح ترا سدره نشیمن زیبد بهر شکر مکنش بسته درین تیره قفس

3 تا بصد سال دگر زین همه خلقان جهان از نوادر بود ارزنده بماند یک کس

4 چون ترا رحلت ازین دار فنا در پیش است جهد کن تا همه نیکی تو گویند ز پس

1 صاحبا چون یمین دولت و دین کرد خالی ز مرغ روح قفس

2 زو یتیم و یتیمه ئی دیدم در سرای سپنج مانده و بس

3 چون برفت او ز هر طرف برخاست خاطبانرا بر آن یتیمه هوس

4 خاطبان کفو آن یتیمه نیند تو بفریاد این یتیم برس

1 در وصیت از بزرگان جهان گفت دانائی بفرزند خلف

2 با کسی کن دوست کو درد و حال با تو باشد همچو گوهر در صدف

3 بر نگردد از تو چون گردی فقیر صحبتت داند در آنحالت شرف

4 هم نخواهد چون ترا بیند غنی تا شود مالت بآسانی تلف

1 دلا مکارم اخلاق اگر همی خواهی دو کار پیشه کن اینت مکارم اخلاق

2 مشو مخالف امر خدای عز و جل بکوش تا بود اندر میان خلق وفاق

1 شب دراز بتاریکی ار نشینم به که از چراغ لئیمان بمن رسد تابش

2 جگر ز آتش حرمان کباب اولی تر که از سقایه دونان کنند سیرابش

1 برهان دین و حجت اسلام خواجه نصر ای منظر تو مظهر الطاف کردگار

2 وی آنکه خاکپای ترا شاه اختران زیبد که تاج سر کند از بهر افتخار

3 من بنده در مدایح سلطان معز دین گفتم قصیده ئی خوش و مطبوع و آبدار

4 اول بر آستان تواش عرضه داشتم بردی بر آسمانش ز تحسین بیشمار

1 تهتک در سخن گفتن زیانست تأمل کن تامل کن تامل

2 بکار بد چه کوشی تا توانی تعلل کن تعلل کن تعلل

3 بهر کاریکه خواهی کردن اول تعقل کن تعقل کن تعقل

4 مکن ایجان من از کس شکایت توکل کن توکل کن توکل

1 سیه باد روی سپهر کبود که با کینه جفتست و با مهر طاق

2 بعیسی مریم خری میدهد بکون خری میدهد صد یراق

1 دوری در آمدست که راضی نمیشود کمتر کسی که صدر معظم نویسمش

2 آخر وزیر را چه نویسم که هر فقیر دارد طمع که صاحب اعظم نویسمش

3 منصب بدان رسیده که اکنون گدای کوی نپسند دار ز شاه جهان کم نویسمش