هر که انبای جنس را خواهد از فریومدی قطعه 372
1. هر که انبای جنس را خواهد
که سر و سرور خودش دانند
هر بلا کز قضای بد باشد از فریومدی قطعه 373
1. هر بلا کز قضای بد باشد
ببزرگان روزگار رسد
هر کرا با خود مصاحب میکنی از فریومدی قطعه 374
1. هر کرا با خود مصاحب میکنی
بنگرش تا خویشتن چون میزید
هر که را داد نعمتی ایزد از فریومدی قطعه 375
1. هر که را داد نعمتی ایزد
و او از و نی چشاند و نه چشد
هر آن کش خرد رهنمایست و رهبر از فریومدی قطعه 376
1. هر آن کش خرد رهنمایست و رهبر
بگیتی ره و رسم صحبت نورزد
هنر بباید و رادی و مردمی و خرد از فریومدی قطعه 377
1. هنر بباید و رادی و مردمی و خرد
بزرگزاده نه آنست کو درم دارد
هیچ رنجی بتر ز غربت نیست از فریومدی قطعه 378
1. هیچ رنجی بتر ز غربت نیست
گر چه کامل شود بغربت مرد
هر که از بهر خود نگفت سخن از فریومدی قطعه 379
1. هر که از بهر خود نگفت سخن
بهر غیرش سخن بجان شنوند
هر که دل بر اصابت خیرات از فریومدی قطعه 380
1. هر که دل بر اصابت خیرات
ببد و نیک مطمئن نکند
همی شد رهی دی بنزد بزرگی از فریومدی قطعه 381
1. همی شد رهی دی بنزد بزرگی
بدان تا دمی حق صحبت گذارد
هر چه رزق تو باشد ای درویش از فریومدی قطعه 382
1. هر چه رزق تو باشد ای درویش
بیقین دان کسی نخواهد خورد
یا رب چه موجبست که روزی نگفت شاه از فریومدی قطعه 383
1. یا رب چه موجبست که روزی نگفت شاه
کابن یمین بیدل شیدا چه میخورد