طالعی بس عجبست از ابن یمین فریومدی قطعه 312
1. طالعی بس عجبست ابن یمین را که مدام
با وی اولاد زمان بی سببی بد باشند
طمع مدار که راه از ابن یمین فریومدی قطعه 313
1. طمع مدار که راه صلاح گیرد پیش
هر آنکه عادت بد با گلش سرشته شود
ظالمی را خانه از ابن یمین فریومدی قطعه 314
1. ظالمی را خانه غارت کرد روزی کافری
خلق را دیدم که مالش را بغارت میبرند
عقل گویدم از عالم از ابن یمین فریومدی قطعه 315
1. عقل گویدم از عالم وحدت مگذر
که بسی دوست نما دشمن بد خواه بود
عوانرا آشنا مشمر از ابن یمین فریومدی قطعه 316
1. عوانرا آشنا مشمر تو روزی
بتخصیصی ز تو بیگانه گردد
عید نو کائینه از ابن یمین فریومدی قطعه 317
1. عید نو کائینه دلها ز زنگ غم زدود
بر وزیر شهنشان فرخنده و پیروز باد
هر که را داد نعمتی از ابن یمین فریومدی قطعه 318
1. هر که را داد نعمتی ایزد
او ازو نی چشاند و نه چشد
کریم زاده چو مفلس از ابن یمین فریومدی قطعه 319
1. کریم زاده چو مفلس شود در او پیوند
که شاخ گل چو تهی گشت بارور گردد
غیاث دولت و دین از ابن یمین فریومدی قطعه 320
1. غیاث دولت و دین آنکه طوطی جانرا
ز شکر سخن خوش اداش چینه بود
غلام همت آنم که از ابن یمین فریومدی قطعه 321
1. غلام همت آنم که همچو باد سحر
ز بار معصیت خود چو بید میلرزد
غم فرزند خوردن از ابن یمین فریومدی قطعه 322
1. غم فرزند خوردن از جهل است
که خدا این و آنش می ندهد
فلک آنست که یکروز از ابن یمین فریومدی قطعه 323
1. فلک آنست که یکروز بپایان نبرد
تا دلم را ببلای چو شبی نسپارد