دلا بار گران بر از ابن یمین فریومدی قطعه 288
1. دلا بار گران بر گردن جان
منه چندان که چندانی نیرزد
در جهان کهن از از ابن یمین فریومدی قطعه 289
1. در جهان کهن از عامه نو کیسه بسی است
که یکی ز آنهمه بر خوان پدر کاسه ندید
در جهان با مردمان از ابن یمین فریومدی قطعه 290
1. در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت
آنقدر عمری که دارد مردم آزادمرد
در جهان هر جا که از ابن یمین فریومدی قطعه 291
1. در جهان هر جا که هست آزاده ئی
بار غم از تنگدستی میکشد
رای مخدوم که از از ابن یمین فریومدی قطعه 292
1. رای مخدوم که از عالم غیب آگاهست
حال من بنده کماهی بیقین میداند
روزگاری که ز کس از ابن یمین فریومدی قطعه 293
1. روزگاری که ز کس هیچ گزندت نرسد
و اندرو وجه معاشی بنظامت باشد
رزق مقسومست و از ابن یمین فریومدی قطعه 294
1. رزق مقسومست و وقت آن معین کرده اند
بیش از آن و پیش ازین واصل نمیگردد بجهد
ز راه بیخردی گفت از ابن یمین فریومدی قطعه 295
1. ز راه بیخردی گفت بو الفضولی دی
مرا چو دید که جز میل انزوا نبود
ز من بخدمت مخدوم از ابن یمین فریومدی قطعه 296
1. ز من بخدمت مخدوم من فتوح الله
که باد سایه عالیش تا ابد ممدود
زین پیشتر برین از ابن یمین فریومدی قطعه 297
1. زین پیشتر برین لب آب و کنار جوی
آزادگان چو سوسن و چون سرو بوده اند
سالها خاطر مرا از ابن یمین فریومدی قطعه 298
1. سالها خاطر مرا ز نشاط
هیچ پروای قیل و قال نبود
سر اکابر عالم از ابن یمین فریومدی قطعه 299
1. سر اکابر عالم نظام ملت و دین
توئیکه چون تو پسر مادر زمانه نزاد