قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 گرت از شهد و شکر ذوقی هست چیست بی چاشنی معنی هیچ

2 کاغذ خام شکر پیچ بود کاغذ پخته بود معنی پیچ

1 ایدوستان بکام دلم نیست روزگار آری زمانه دشمن اهل هنر بود

2 رسمیست در زمانه که هر کم بضاعتی رتبت بسیش ز اهل هنر بیشتر بود

3 دریا صفت که منصب خاشاک اندرو بالای سلک گوهر و عقد درر بود

4 سهلست اگر جفا کشم از دور روزگار زحمت نصیب مردم والاگهر بود

1 الهی مرا چون سرای سپنج سرانجام باید بغیری سپرد

2 ازین منزلم اندک اندک مبر که خوش مرد آنکو بیکبار مرد

3 نخواهم حیاتی که مر شخص را گر انسان بود زنده نتوان شمرد

4 سعادت رفیق کسی کرد حق که او را ز گیتی بیکبار برد

1 ایدل اگر روزی دو سه دنیا نباشد بر مراد خوش باش کاحوال جهان زانسانکه آید بگذرد

2 کار جهان برقی بود بر تیرگی رخشان شده خوش در نظر آید مرا چون رخ نماید بگذرد

3 بگذار گیتی را و زو بگذر چو دانی این قدر کز ما در آنکو در جهان روزی بزاید بگذرد

4 مائیم در دست غمش با نیم جانی غرق خون ایکاشکی بار غمش چون جان رباید بگذرد

1 ای خردمند چو روزی ز جهان خواهی رفت مدت عمر تو گر پنجه و گر صد باشد

2 بگمانی که مگر زان شودت حال نکو نکنی آنچه بر اهل خرد بد باشد

3 کز همه خلق جهان سیرت بد نا خوبست لیک نا خوبتر از مردم بخرد باشد

4 بگذر از صورت و سیرت بصفا دار از آنک آدمی شکل بود کو بتر از دد باشد

1 ای دل ار چند در سفر خطرست کس سفر بیخطر کجا یابد

2 آنچه اندر سفر بدست آید مرد آن در حضر کجا یابد

3 هر که در سایه گشت گوشه نشین تابش ماه و خور کجا یابد

4 وانکه در بحر غوطه می نخورد سلک در و گهر کجا یابد

1 ای دل از احداث روزگار نگردی بد کنش و زشتخو که نیک نباشد

2 مست خرابات عشق را بملامت سنگ مزن بر سبو که نیک نباشد

3 در پس آزادگان بهیچ طریقی پیش کسان بد مگو که نیک نباشد

4 گر بدیئی بیند از تو کس که مبیناد زود دلش را بجو که نیک نباشد

1 اتفاقم شب دوشین بوثاقی افتاد کاندرو بود حریفی صنمی حور نژاد

2 من و او بر صفت وامق و عذرا با هم کرده از اول شب خلوت و عشرت بنیاد

3 ناگه آن چارده شب ماه بتم را در سر هوس باختن یک ندبی نرد افتاد

4 مهره از کیسه برون کرد و بگسترد بساط پنج تا خصل باوستادی خود طرحم داد

1 ایدل ایام مستیت بگذشت بعد از اینت بهوش باید بود

2 از کدورات شیطنت رستی با صفای سروش باید بود

3 سوی شیبت چو روی تاختن است خیر را سخت کوش باید بود

4 سرفکنده چو نرگس اندر پیش همچو سوسن خموش باید بود

1 اصلت ایدل چو ز خاکست بلندی مطلب عنصر خاک نه مایل سوی پستی باشد

2 بخرد آنست که از حال خود آگاه بود آنقدر عمر که در ربقه هستی باشد

3 مسکنی باید و مقدار کفافی ز معاش زین فزون خواستنت آز پرستی باشد

4 باده دور باندازه دهند ای هشیار بیشتر خواستن از غایت مستی باشد