خدائی که بنیاد از ابن یمین فریومدی قطعه 109
1. خدائی که بنیاد هستیت را
بروز ازل اندر افکند خشت
در جهان هر چه میکنند از ابن یمین فریومدی قطعه 110
1. در جهان هر چه میکنند عوام
نزد خاصان رسوم و عاداتست
دانی بزرگمهر از ابن یمین فریومدی قطعه 111
1. دانی بزرگمهر حکیم جهان چه گفت
بشنو که بشنود سخن هر که عاقلست
دی شنیدم که ابلهی از ابن یمین فریومدی قطعه 112
1. دی شنیدم که ابلهی میگفت
پدر من وزیر خان بودست
دی مرا گفت محترم از ابن یمین فریومدی قطعه 113
1. دی مرا گفت محترم یاری
که دلم هیچ راز ازو ننهفت
دیدم آنکس را که از ابن یمین فریومدی قطعه 114
1. دیدم آنکس را که باز همتش
گاه صید باز سیمین طبل ساخت
در جهان هیچ به از ابن یمین فریومدی قطعه 115
1. در جهان هیچ به از عزلت و تنهائی نیست
وین سعادت ز در مردم هرجائی نیست
در بهشت است هر از ابن یمین فریومدی قطعه 116
1. در بهشت است هر که در وطنش
نعمتی هست و جیق و واقی نیست
دی گفت دوستی که از ابن یمین فریومدی قطعه 117
1. دی گفت دوستی که مرا موی رو سفید
بس زود گشت گر چه که آنهم تباه نیست
در زبان فارسی از ابن یمین فریومدی قطعه 118
1. در زبان فارسی فرقی میان دال و ذال
یاد گیر از من که این نزد افاضل مبهم است
رزق مقسوم و وقت از ابن یمین فریومدی قطعه 119
1. رزق مقسوم و وقت معلومست
ساعتی بیش و لحظه ئی پس نیست
رسد ایدل بتو روزی از ابن یمین فریومدی قطعه 120
1. رسد ایدل بتو روزی تو بیسعی ولیک
از گدا طبعی خویشت هوس خواستن است