آنها که درین دوران صاحبنظران باشند از فریومدی غزل 96
1. آنها که درین دوران صاحبنظران باشند
چون بر سر کوی او با هم گذران باشند
باز آمد آن نگار که از ما بریده بود از فریومدی غزل 97
1. باز آمد آن نگار که از ما بریده بود
و ز هجر او قرار ز دلها رمیده بود
بنده ئی کز چو تو شاهی بوی اعزاز رسد از فریومدی غزل 98
1. بنده ئی کز چو تو شاهی بوی اعزاز رسد
بر مه و مهرش ازینمرتبه صد ناز رسد
بر برگ گلش سنبل سیراب ببینید از فریومدی غزل 99
1. بر برگ گلش سنبل سیراب ببینید
در حقه لعلش گهر ناب ببینید
با من و دلدار من جز بخت در مجلس مباد از فریومدی غزل 100
1. با من و دلدار من جز بخت در مجلس مباد
مجلس ما را بغیر دخت رز مونس مباد
بوئی که ز چین سر زلفت بمن آید از فریومدی غزل 101
1. بوئی که ز چین سر زلفت بمن آید
خوشتر ز دم نافه مشک ختن آید
با ما غم هجران تو ای دوست نه آن کرد از فریومدی غزل 102
1. با ما غم هجران تو ای دوست نه آن کرد
کان قصه توانیم بصد سال بیان کرد
بازم از دیده در بار گهر می‌آید از فریومدی غزل 103
1. بازم از دیده در بار گهر می‌آید
لعل‌فام است مگر خون جگر می‌آید
بر گل سیراب سنبل را چو جولان میدهد از فریومدی غزل 104
1. بر گل سیراب سنبل را چو جولان میدهد
بلبل طبع مرا یاد از گلستان میدهد
تا سنبل سیراب تو بر لاله گره شد از فریومدی غزل 105
1. تا سنبل سیراب تو بر لاله گره شد
خورشید تو گفتی که مگر زیر زره شد
تا سنبل تر بر سمنت جلوه گری کرد از فریومدی غزل 106
1. تا سنبل تر بر سمنت جلوه گری کرد
بس غالیه سائی که نسیم سحری کرد
تا ز پیشم نازنین دلدار شد از فریومدی غزل 107
1. تا ز پیشم نازنین دلدار شد
بی رخش نور و نوام از کار شد