ز آنروی طره پر رخ دلدار کج نهند از فریومدی غزل 120
1. ز آنروی طره پر رخ دلدار کج نهند
کاهل خرد طریقه طرار کج نهند
ز تاب می چو خوی از روی دلستان بچکد از فریومدی غزل 121
1. ز تاب می چو خوی از روی دلستان بچکد
مرا ز نرگس تر آب ارغوان بچکد
زمانه رونق کارم بکام می نکند از فریومدی غزل 122
1. زمانه رونق کارم بکام می نکند
ره مراد مرا زیر گام می نکند
سنبل زلف تو چون از گل تر بردارند از فریومدی غزل 123
1. سنبل زلف تو چون از گل تر بردارند
برقع شام ز رخسار سحر بردارند
سنبل غالیه گون بر گل تر میشکند از فریومدی غزل 124
1. سنبل غالیه گون بر گل تر میشکند
ظلمت شام بر انوار سحر میشکند
شادباش ای دل که حالت پیش جانان گفته اند از فریومدی غزل 125
1. شادباش ای دل که حالت پیش جانان گفته اند
ماجرای درد تو یکیک بدرمان گفته اند
شراب عشق چون در جام کردند از فریومدی غزل 126
1. شراب عشق چون در جام کردند
خرد را مست و بی آرام کردند
صبحدم بادی که از سوی خراسان می‌دمد از فریومدی غزل 127
1. صبحدم بادی که از سوی خراسان می‌دمد
چون دم روح‌القدس در پیکرم جان می‌دمد
صبا ز برگ گلش چون کلاله بر گیرد از فریومدی غزل 128
1. صبا ز برگ گلش چون کلاله بر گیرد
دلم چو سنبلش آشفتگی ز سر گیرد
طالع سعد دلم زان رخ گلگون گیرد از فریومدی غزل 129
1. طالع سعد دلم زان رخ گلگون گیرد
خرم آندل که چنین طالع میمون گیرد
عاشق اول ز سر جان و جهان برخیزد از فریومدی غزل 130
1. عاشق اول ز سر جان و جهان برخیزد
آنگه اندر پی آن راحت جان بر خیزد
عاشقان تا ز کمند غم عشقت نرهند از فریومدی غزل 131
1. عاشقان تا ز کمند غم عشقت نرهند
دل محنت زده بر جان بلاکش ننهند