عشق تو گر ضلال دل ماست گر رشاد از فریومدی غزل 132
1. عشق تو گر ضلال دل ماست گر رشاد
ما را توئی ز هر دو جهان غایت مراد
عاشقان چون عزم رفتن سوی دلبر کرده اند از فریومدی غزل 133
1. عاشقان چون عزم رفتن سوی دلبر کرده اند
در طریق عشق پا از تارک سر کرده اند
گرد گلت سبزه تر میدمد از فریومدی غزل 134
1. گرد گلت سبزه تر میدمد
تازه نباتت ز شکر میدمد
گر بوصل خودم آنماه زمانی بدهد از فریومدی غزل 135
1. گر بوصل خودم آنماه زمانی بدهد
دل من روح بشکرانه روانی بدهد
گر چشم من ایجان جهان روی تو بیند از فریومدی غزل 136
1. گر چشم من ایجان جهان روی تو بیند
هم صورت و هم معنی جان روی تو بیند
لب و دندان تو با لعل و گهر میماند از فریومدی غزل 137
1. لب و دندان تو با لعل و گهر میماند
زلف و رخسار تو با شام و سحر میماند
ماهروی من اگر پرده ز رخ بگشاید از فریومدی غزل 138
1. ماهروی من اگر پرده ز رخ بگشاید
فلک از عکس ویم ماه دگر بنماید
مرا بمجلس انس تو بار چون نبود از فریومدی غزل 139
1. مرا بمجلس انس تو بار چون نبود
دل شکسته من زیر بار چون نبود
مرا ز عشق تو گر شادیی بجان نرسد از فریومدی غزل 140
1. مرا ز عشق تو گر شادیی بجان نرسد
تو شاد باش که جز غم بعاشقان نرسد
مردم چشمم که در غرقاب بازی میکند از فریومدی غزل 141
1. مردم چشمم که در غرقاب بازی میکند
گر نشد آبی چرا در آب بازی میکند
نرگس مست تو گر دست بدستان نبرد از فریومدی غزل 142
1. نرگس مست تو گر دست بدستان نبرد
دل چنین از من سودا زده آسان نبرد
نرگس مست تو این فتنه که بنیاد نهاد از فریومدی غزل 143
1. نرگس مست تو این فتنه که بنیاد نهاد
دل و دین را همه بر آتش و بر باد نهاد