نگار ماه رخم چون از ابن یمین فریومدی غزل 144
1. نگار ماه رخم چون نقاب بگشاید
ز خجلتش عرق از آفتاب بگشاید
هست وقت عیش ساغر از ابن یمین فریومدی غزل 145
1. هست وقت عیش ساغر در دهید
آتشین آبی معطر در دهید
هر که ما را در هوای از ابن یمین فریومدی غزل 146
1. هر که ما را در هوای او ملامت میکند
راستی خود را سزاوار غرامت می کند
هر نسیمی که ز خاک از ابن یمین فریومدی غزل 147
1. هر نسیمی که ز خاک در جانان باشد
چون دم روح قدس مایه ده جان باشد
هر کس که بکام از سر از ابن یمین فریومدی غزل 148
1. هر کس که بکام از سر کوی تو گذر کرد
از ساده دلی روی ز جنت بسقر کرد
هر که را در سر هوای از ابن یمین فریومدی غزل 149
1. هر که را در سر هوای چون تو دلداری بود
جان فدا کردن درین ره کمترین کاری بود
یک قدح می دوبدره از ابن یمین فریومدی غزل 150
1. یک قدح می دوبدره زر ارزد
بزر مغربی خور ارزد
آمد بهار و وقت نشاطست از ابن یمین فریومدی غزل 151
1. آمد بهار و وقت نشاطست می بیار
می مایه نشاط بود خاصه در بهار
ای رخ خوب تو چون گل از ابن یمین فریومدی غزل 152
1. ای رخ خوب تو چون گل چمن آرای دگر
وی لب لعل تو چون مل طرب افزای دگر
ای ماه مهربان مه از ابن یمین فریومدی غزل 153
1. ای ماه مهربان مه مهرست می بیار
بزمی بساز فصل خزان خوشتر از بهار
ایچشم آهوانه تو از ابن یمین فریومدی غزل 154
1. ایچشم آهوانه تو مست شیرگیر
وی سرو نوجوان تو آشوب عقل پیر
ای برده نرد حسن ز از ابن یمین فریومدی غزل 155
1. ای برده نرد حسن ز خوبان روزگار
قدت براستی چو سهی سرو روزگار