ساقی قدحی در ده گر هیچ می ات باقیست از فریومدی غزل 61
1. ساقی قدحی در ده گر هیچ می ات باقیست
کز سوختگی جانم در غایت مشتاقیست
ساقیا چون گل شکفت از می‌ْپرستی چاره نیست از فریومدی غزل 62
1. ساقیا چون گل شکفت از می‌ْپرستی چاره نیست
صورتی بی‌جان بود کو وقت گل میخواره نیست
شبی خیال تو بر من بصد دلال گذشت از فریومدی غزل 63
1. شبی خیال تو بر من بصد دلال گذشت
غلام خوابم از آنشب که آنخیال گذشت
شکرست آن لب میگون تو یاقوت روانست از فریومدی غزل 64
1. شکرست آن لب میگون تو یاقوت روانست
که ازو چشم رهی چشمه یاقوت روانست
شهره شهر شد از غایت خوبی رویت از فریومدی غزل 65
1. شهره شهر شد از غایت خوبی رویت
ای شده ترک فلک از دل و جان هندویت
شکن زلف یار پر شکن است از فریومدی غزل 66
1. شکن زلف یار پر شکن است
ای بسا دل که زیر هر شکن است
عالم از حسن تو یکسر حسن آباد شدست از فریومدی غزل 67
1. عالم از حسن تو یکسر حسن آباد شدست
بنده عارض تو سوسن آزاد شدست
عشقبازی با چو تو معشوق کاری بس خوشست از فریومدی غزل 68
1. عشقبازی با چو تو معشوق کاری بس خوشست
روزگار عشقت الحق روزگاری بس خوشست
قبله جان طاق ابروی شماست از فریومدی غزل 69
1. قبله جان طاق ابروی شماست
ماه مهر افزای ما روی شماست
کشور حسن تو امروز بکام دل ماست از فریومدی غزل 70
1. کشور حسن تو امروز بکام دل ماست
خطبه در مملکت عشق بنام دل ماست
گل جمال تو چون بر فراز سرو شکفت از فریومدی غزل 71
1. گل جمال تو چون بر فراز سرو شکفت
بر او چو سنبل زلفت هزار دل آشفت